вы́селіцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Пакінуць старое месца жыхарства; перасяліцца куды‑н. З самай цеснай вуліцы некалькі хат згадзіліся выселіцца. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павастры́ць, ‑вастру, ‑вострыш, ‑вострыць; зак., што.

1. Зрабіць вастрэйшым усё, многае. Павастрыць усе нажы.

2. Вастрыць некаторы час. Павастрыць і пакінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

leave alone

а) не чапа́ць

б) не турбава́ць, пакі́нуць у спакоі, не перашкаджа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пазба́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак.

1. каго-чаго. Адняць што-н., пакінуць без чаго-н.

П. маёмасці.

П. волі.

2. ад каго-чаго і чаго. Вызваліць, даць магчымасць пазбегнуць чаго-н.

П. ад клопатаў.

|| незак. пазбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. пазбаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адключы́цца, -ключу́ся, -клю́чышся, -клю́чыцца; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Перастаць дзейнічаць у выніку раз’яднання з агульнай сістэмай.

Прыбор адключыўся аўтаматычна.

2. перан. Адарвацца ад каго-, чаго-н., пакінуць ранейшы занятак, супакоіцца.

А. ад бурнага жыцця.

|| незак. адключа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ры́нуць разм

1. (пакінуць) verlássen* vt, im Stich lássen*;

2. гл рынуцца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

retire [rɪˈtaɪə] v.

1. (from) пайсці́ на пе́нсію; пайсці ў адста́ўку;

He had to retire early from his post because of poor health. Ён быў вымушаны рана пакінуць пасаду з-за дрэннага стану здароўя.

2. sport пакі́нуць по́ле; сысці́ з дыста́нцыі

3. fml адыхо́дзіць, адасабля́цца

4. mil. адыхо́дзіць, адступа́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

porzucić

зак. пакінуць; кінуць;

porzucić szkołę — кінуць школу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Кі́нуць ’кінуць, пакінуць, перастаць’ (ТСБМ, ТС, Бяльк.). Гл. кідаць. Кінуць на жме́нькі ’спосаб жніва ўручную, калі зжатае збожжа не вяжуць у снапы, а пакідаюць сохнуць у жменьках’ (Сцяшк.). Кінуць‑рынуць (пры сварцы) (Нар. лекс.). Гл. кінуць, рынуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

drop out

пакі́нуць, не зако́нчыўшы

He dropped out of school — Ён не зако́нчыў шко́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)