малахо́джаны, ‑ая, ‑ае.

Па якім рэдка, мала ходзяць. Пайсці малаходжанай сцежкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́ва¹, -ы, мн. -ы, лаў, ж.

Прадмет сялянскай мэблі для сядзення ў выглядзе шырокай дошкі на ножках.

◊

Сесці (трапіць) на лаву падсудных — пайсці пад суд.

|| прым. ла́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абітурые́нт

(с.-лац. abituriens, -ntis = гатовы пайсці, пакінуць)

той, хто паступае ў сярэднюю спецыяльную або ў вышэйшую навучальную ўстанову.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прах, ‑у, м.

Цела чалавека пасля смерці; труп. Яна і ехала сюды,.. каб пабачыць, дзе спачывае яе дзіця, каб пакланіцца яго праху... Сачанка.

•••

Пайсці прахам гл. пайсці.

У пух і прах гл. пух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́чкі мн разм:

пайсці́ про́чкі die Famíli¦e verlássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

залажы́цца, -лажу́ся, -ло́жышся, -ло́жыцца; зак.

1. Пайсці ў заклад на што-н.

Хлопцы залажыліся, пабачым, хто выйграе.

2. Дружна ўзяцца за работу.

Мы як залажыліся, дык да вечара і зрабілі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

накірава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся; зак.

Пайсці, паехаць куды-н., да каго-, чаго-н., рушыць у якім-н. кірунку.

Н. ў горад.

Н. ў лес.

|| незак. накіро́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падвячо́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м. (разм.).

1. Яда паміж абедам і вячэрай; полудзень.

Пайсці на п.

2. Ежа для спажывання ў гэты час.

З’есці п.

|| прым. падвячо́ркавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Валяну́ць ’пайсці густа (пра снег); ударыць’ (КТС). Да валіць. Параўн. вальнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прамя́цца, ‑мнуся, ‑мнешся, ‑мнецца; ‑мнёмся, ‑мняцеся; зак.

Разм. Размяцца, пайсці на прагулку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)