неразбо́рлівы

1. (пра почырк) únleserlich, nicht lésbar, únlesbar; úndeutlich (незразумелы, няясны);

2. (непатрабавальны) leicht befríedigt, ánspruchslos; nicht wählerisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

woolly​2 [ˈwʊli] adj.

1. шарсцяны́; пакры́ты шэ́рсцю; пухна́ты;

woolly clouds пухна́тыя абло́кі;

a woolly dog махна́ты саба́ка

2. няя́сны, расплы́вісты;

woolly ideas блы́таныя ду́мкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

verwáschen

*

I

vt замыва́ць

II

a

1) вы́цвілы, ліня́лы

2) расплы́вісты, няя́сны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

blear

[blɪr]

1.

adj.

затума́нены; му́тны, каламу́тны; няя́сны, невыра́зны

2.

v.t.

затума́ньваць; каламу́ціць; рабі́ць невыра́зным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

turbid

[ˈtɜ:rbɪd]

adj.

1) каламу́тны, му́тны

a turbid river — каламу́тная рака́

2) тума́нны, цьмя́ны, няя́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fuzzy

[ˈfʌzi]

adj.

1) пушы́сты, як пух

2) пакры́ты пушко́м

3) зама́заны, няя́сны (пра зды́мак)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тума́нны

1. néb(e)lig, nébelhaft, Nébel-; díesig (прамора);

2. перан. nébelhaft, schléierhaft; únklar, verschwómmen (няясны, незразумелы); umnébelt (затуманены)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

недакла́дны

1. (не зусім слушны) úngenau, únexakt; féhlerhaft (памылковы);

2. (невыразны, няясны) úndeutlich, únklar;

недакла́дная ду́мка ein úndeutlicher [únklarer] Gedánke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зданнёвы і зда́нневы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўзнікае, паяўляецца, як здань. Нейкія зданнёвыя вобразы, недарэчныя людскія абліччы .. мітусіліся ўваччу. Лынькоў.

2. Нерэальны, уяўны. Лабановіч вандраваў па верханскіх ваколіцах. Яшчэ раз наведаў і тую пляцоўку, з якой можна было бачыць зданнёвы замак. Колас.

3. Няясны, невыразны. Зданнёвы сілуэт дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расплы́ўчаты, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае выразных абрысаў, ліній, форм. [Васіль і Вольга] вярталіся ў вёску вузкай палявой сцежкаю, па якой слаўся адбітак рубчастай веласіпеднай гумы: невыразны, расплыўчаты на пяску і.. акрэслены ў нізіне, дзе глеба была чорная і вільготная. Савіцкі.

2. перан. Недастаткова выразны, няпэўны, няясны. Расплыўчатае выказванне. Расплыўчатыя думкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)