1.займ.прыналежныда мы. Наш горад. Наш дом. □ Белыя бярозкі беларускія Міла так аздобілі наш край.Шымук.Тут стаяла наша хата. Вось на гэтым месцы, ля сцяны, — мой ложак.Аляхновіч.// Які мае адносіны да нас, як членаў якога‑н. калектыву; які складаецца з нас. Наша сям’я. Наш клас. □ [Андрэй Міхайлавіч:] — За вашай работай мы будзем сачыць. І прашу паверыць мне, што клапаціцца аб вас будзе цяпер увесь наш атрад.Якімовіч.// Які знаходзіцца ў сваяцкіх, сяброўскіх і інш. адносінах з намі. Нашы таварышы. □ Яшчэ зранку, на досвітку, пайшоў наш дзядзька на рум біць калоды.Колас.// Які звязаны з намі, датычыцца нас. У наш час.
2.узнач.наз.на́ша, ‑ага, н.Разм. Тое, што належыць, уласціва нам. Наша нам і застанецца.
3.узнач.наз.нашы, ‑ых. Разм. Блізкія нам людзі, сваякі, таварышы. «Нашы ідуць!..» Гэтыя словы запоўнілі цяпер душы нявольнікаў.Маўр.
І нашым і вашым — адным і другім адначасова (служыць, дагаджаць і пад.).
Наш братгл. брат.
Наш чалавекгл. чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пракале́ташні ’колішні, даўні’ (стрэш., Наша слова, 2002 г., 16 кастр.). Да прак (гл.) і лета ’год’ (гл.), аналагічна да пракаветны ’даўні, спрадвечны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сусноўка (пра слабога, хілага): радзіўся, мой хлопчык, дык адзін чар быў, сусноўка (Наша слова, 1992, 13 мая). Няясна (з су- і снаваць!).