канспіраты́ўнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць канспіратыўнага. Але, з другога боку, нам абрыдзела наша стоенасць і канспіратыўнасць. Капітан Мазурэнка патрабуе, каб мы [разведчыкі] не сыходзіліся разам. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gain1 [geɪn] n. звыч. pl.
1. прыбы́так; вы́йгрыш;
Our loss is their gain. Наша страта азначае іх выйгрыш;
ill-gotten gains падазро́ны або́ незако́нны прыбы́так
2. павелічэ́нне (багацця, сродкаў); дасягне́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
spiritual2 [ˈspɪrɪtʃuəl] adj.
1. духо́ўны, інтэлектуа́льны;
our spiritual home на́ша духо́ўная радзі́ма
2. то́нкі, адухо́ўлены, узвы́шаны;
a spiritual face адухо́ўлены твар
3. рэлігі́йны, царко́ўны, набо́жны;
a spiritual court царко́ўны суд
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
сяго́ння
1. нареч. сего́дня, ны́нче;
с. ра́ніцай — сего́дня (ны́нче) у́тром;
2. в знач. сущ. сего́дня;
на́ша шчаслі́вае с. — на́ше счастли́вое сего́дня
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
парэ́пацца, ‑аецца; зак.
Разм. Патрэскацца. Засмяглыя [хлопчыкавы] вусны парэпаліся, і з іх сачылася кроў. Шамякін. У чэрвені балотца наша так высахла, што іл аж парэпаўся. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўпрыго́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Упрыгожыць усё, многае або ўсіх, многіх. Паўпрыгожвала шыбы Светлановага акна, Беллю ўхутала сялібы Наша чыстая зіма. Ставер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сёння, прысл.
1. У гэты дзень.
С. паеду ў Полацк.
2. перан. Цяпер.
С. студэнт, а заўтра настаўнік.
3. у знач. наз., нескл., н. Цяперашні дзень.
На с. ўзяла білеты ў кіно.
На с. (перан.: у дадзены момант). Наша с. (перан.: цяперашняе жыццё).
◊
Не сёння, дык заўтра; не сягоння — заўтра (разм.) — вельмі хутка, у бліжэйшы час.
|| прым. сённяшні і сяго́нняшні, -яя, -яе.
На с. дзень (на сёння).
◊
Жыць сённяшнім днём — не думаючы пра будучае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
цвісці́, цвіту́, цвіце́ш, цвіце́; цвіцём, цвіцяце́, цвіту́ць; цвіў, цвіла́, -ло́; цвіці́; незак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрывацца кветкамі, раскрывацца, распускацца (пра кветкі).
Цвітуць вішні.
Цвітуць астры.
2. перан. Знаходзіцца ў стане фізічнага росквіту, быць здаровым, прыгожым.
Дзяўчына цвіце.
3. перан. Паспяхова развівацца, квітнець.
Цвіці, краіна наша!
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрывацца цвіллю.
Стаячая вада цвіце.
Хлеб цвіце.
|| наз. цвіце́нне, -я, н. (да 1 і 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кава́рства, ‑а, н.
Схільнасць да каварных учынкаў, замыслаў; вераломства. // Каварныя ўчынкі, замыслы. Наша грамадства вызвалена ад сацыяльная, несправядлівасці і яго адвечных спадарожнікаў — прадажнасці і каварства. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
я́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ячменю 1; ячменны. Ячная салома. // Прыгатаваны з зерня ячменю. Ячныя крупы. Ячная мука. □ — Эх, якая смачная Наша каша ячная! Муравейка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)