obłazić

obłazi|ć

незак.

1. нападаць;

2. аблазіць;

skóra obłazić разм. скура аблупліваецца;

farba obłazić — фарба аблазіць;

3. вылазіць;

гл. obleźć

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tilt​1 [tɪlt] n.

1. нахі́л;

be on/at a tilt нахіля́цца;

give smth. a tilt нахіля́ць што-н.

2. суты́чка;

have a tilt at smb. напада́ць на каго́-н.

♦

at full tilt по́ўным хо́дам, з усяе́ мо́цы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чапа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм.

1. Дакранацца, датыкацца да чаго‑н. Пайшла [Марыля] зноў. Пасміхаецца, як бульбяныя жывыя лісточкі мякка чапаюцца за калені. Брыль. // Нападаць на каго‑н., біць. [Янка:] — Мамачка, толькі не чапайцеся. Я вам сазнаюся — я збег ад пана Замыжнага. Гартны.

2. Прыставаць да каго‑н., займацца з кім‑н. — Ты чапаешся з Грубэравымі прадаўшчыцамі, а яны яшчэ козы. Табе трэба не тое, ты мужчына. Брыль. Іншы раз у такіх выпадках Віця ўцякаў, ці прасіў не чапацца, ці палохаў, што паскардзіцца настаўніцы. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tilt​2 [tɪlt] v.

1. нахіля́ць; нахіля́цца; схіля́ць; схіля́цца;

tilt one’s head ускі́дваць галаву́

2. біць; бі́цца;

tilt at smb./smth. напада́ць, накі́двацца на каго́-н./што-н. з кры́тыкай

♦

tilt at windmills змага́цца з ветраны́мі млына́мі, быць донкіхо́там

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hácken

vt

1) сячы́

2) уско́пваць; маты́чыць

3) дзяўбці́

auf j-n ~ — разм. напада́ць на каго́-н.

4) падраза́ць, падсяка́ць (хакей)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Па́сыртухі, посыртухі ’блочкі, чапёлкі для падвешвання нітоў’ (Уладз.). Паводле Петлевай (Этимология–1985, 18), рэканструюецца як прасла (po) ‑sъrt‑uxa < sъrt‑, якое абазначае рух і паходзіць з і.-е. *ser‑ ’цячы, рухацца’, параўн. серб. -харв. sftałi ’несціся, імкнуцца’, ’нападаць’, ’бадзяцца’, балг. присрътам ’марудна і карпатліва рабіць нешта’, макед. сртам ’углядвацца, чакаць’, польск. siertać się ’кідацца’, каш. sarnęc ’уцячы’, рус. сёртать ’пераступаць з адной нагі на другую’ (Варбат, Этимология–1975, 32–34). Сюды ж і ушацк. сяр‑ толіцца ’выконваць доўга цяжкую работу’ (Нар. лекс.). Бел. лексема посыртухі адлюстроўвае ідэю руху — ’абарачальныя колцы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ту́каць ‘крычаць на каго-небудзь, тупаючы нагамі’, ‘нападаць пастаянна на каго-небудзь’ (Нас., Некр. і Байк., Шат., Мат. Гом.), ‘гаварыць, заклікаць’ (Ян.), ‘заганяць (жывёлу), крычаць’, ‘падаўляць, прыніжаць’ (Вушац. сл.), ту́каць‑гу́каць ‘лаяць, пакрыкваць, нападаць’ (паст., Сл. ПЗБ), ту́каць‑лю́каць ‘тс’ (лаг., Гіл.), ту́кыць ‘крычаць, пагражаць’ (Яўс.; мёрск., Нар. сл.), ‘грозна пакрыкваць’ (Юрч. СНЛ), ‘крычаць, палохаць крыкам’ (Мядзв.), тукава́ць ‘напамінаць’ (Сцяшк. Сл.). Параўн. рус. бранск., смал. ту́кать ‘крычаць, лаяцца’: все на ее тукают; хозяин тукал на собаку (СРНГ), серб. цімак. ту́кати ‘цкаваць, нацкоўваць’: немој да тукаш куче (СДЗб, 57, 941). Гукапераймальнае ўтварэнне на аснове выклічніка ту! (гл. ту 1) для адпалохвання, запалохвання: усе дзеці як дзеці, а на цябе тукай, як на ваўка (Рэг. сл. Віц.), параўн. фразеалагізмы: на пень брахаць, на калоду тукаць ‘гаварыць недарэчнае, неразумнае, непрыстойнае’ (Даніл. Сл.), зверьху сукны, а пад нізом — хоць тукні (ветк. “на від красівы і харошы, а будзя звер-звярюга”; Palaeoslavica, 31, 168), а таксама фалькл. ту́каўшчына ‘даніна мёдам царкве за дазвол тукнуць (крыкнуць ту!) у божым храме’ (т. зв. смехаўё, запісанае Раманавым у пач. XX ст., гл. Фядосік, Рэгіян. асабл., 1973, 113). Сюды ж ту́кыньня ‘грознае пакрыкванне’ (Яўс., Юрч. СНЛ), ту́канне ‘пастаянныя нападкі’ (Нас.), ту́кнуць ‘крыкнуць, каб напалохаць’ (Яўс.), ту́кала ‘які назаляе частай лаянкай’ (Нас.), ту́кыннік ‘той, хто пакрыквае’ (Юрч. СНЛ). Гл. таксама гукапераймальныя гукаць, люкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

harry

[ˈhæri]

1.

v.t.

1) напада́ць і рабава́ць, пусто́шыць

2) непако́ць, хвалява́ць; турбава́ць, му́чыць

2.

n.

1) рабу́нак -ку m., рабава́ньне n.

2) турбо́та f., хвалява́ньне n., непако́й -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

descend

[dɪˈsend]

v.i.

1) зыхо́дзіць, спушча́цца, спуска́цца

He descended in a parachute — Ён спусьці́ўся на парашу́це

2) напада́ць, наско́кваць, накіда́цца

3) перадава́цца ў спа́дчыне

4) пахо́дзіць

5) зьніжа́цца, апуска́цца (да ні́зкага ўчы́нку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

surprise

[sərˈpraɪz]

1.

n.

1) зьдзіўле́ньне n

2) неспадзява́нка f., сюрпры́з -у m.

2.

adj.

неспадзява́ны

surprise attack — неспадзява́ны напа́д

3.

v.i.

1) зьдзіўля́ць, ура́жваць

2) напада́ць, засьпява́ць зьняна́цку

•

- take by surprise

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)