brutal

[ˈbru:təl]

adj.

сібе́рны, бязьлі́тасны, лю́ты; брута́льны, жо́рсткі, гру́бы

a brutal remark — гру́бая заўва́га

a brutal attack — брута́льны напа́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нае́здничество

1. (верховая езда) нае́зніцтва, -ва ср.;

2. (наезды, набеги) уст. набе́г, -гу м., напа́д, -ду м.;

3. (профессия наездника в цирке, на бегах) нае́зніцтва, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zagon, ~u

м.

1. паласа; поле;

zagon ojczysty — родная зямля;

2. набег, наезд, напад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zajazd, ~u

м.

1. пад’езд;

2. заезны дом; карчма;

3. уст. набег, наезд, напад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

напо́р, ‑у, м.

1. Дзеянне моцнай сілы, націск. Шыбы бразгацелі пад напорам ветру. Лупсякоў. Хутка пойдуць крыгі, і не вельмі ўжо моцная перамычка можа не вытрымаць напору лёду. Броўка.

2. Рашучае, энергічнае дзеянне; напад, націск. Стрымліваць напор ворага. □ Недабіткі фашысцкай аховы адыходзяць пад напорам сілы. Брыль. // Энергічнае ўздзеянне на каго‑н. Пад дружным напорам сяброў Данік нарэшце прымушаны быў згадзіцца. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

справакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., каго-што.

1. Наўмысна выклікаць, падбухторыць каго‑н. на якія‑н. дзеянні, учынкі. Следчы хоча справакаваць «мяцежніка» на здраду. У. Калеснік. // Правакацыйнымі дзеяннямі выклікаць якое‑н. здарэнне. Справакаваць напад. □ Так, цяпер ужо ніхто не сумняваўся, што Злучаныя Штаты самі справакавалі вайну ў Індакітаі. Бажко.

2. Спец. Зрабіць правакацыю (у 3, 4 знач.). Справакаваць прыступ малярыі. Справакаваць усюды насення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

maraud

[məˈrɔd]

1.

v.i.

марадзёрстваваць, займа́цца марадзёрствам, рабу́нкамі (у час вайны́)

2.

v.t.

рабава́ць

3.

n.

марадзёрскі напа́д, марадзёрства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ата́ка

(фр. attaque)

1) імклівы напад войск на пазіцыі праціўніка (напр. танкавая а );

2) перан. рэзкае абвастрэнне хваробы;

3) перан. хуткае і рашучае наступленне (у спрэчцы, гульні і інш ).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

podjazd, ~u

м.

1. пад’езд;

2. нечаканы напад; набег; наезд;

3. вайск. раз’езд; конны атрад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уда́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Моцны рэзкі штуршок, сутыкненне з кім-, чым-н. з сілай.

Гэты гадзіннік не баіцца ўдараў.

Нанесці ў.

У. электрычнага току.

2. Гук (звон, трэск, грукат) ад такога штуршка, а таксама наогул адрывісты гук, стук.

У. гадзінніка.

У. грому.

3. перан. Імклівы напад, атака.

Флангавы ў.

Штыкавы ў.

4. перан. Непрыемнасць, нечаканае гора, бяда.

Перажыць нечаканы ў.

У. лёсу.

5. Кровазліццё ў мозг; апаплексія.

Апаплексічны ў.

6. чаго. Пра біццё сэрца, пульсу.

◊

Пад удар (ставіць) каго-што (разм., неадабр.) — у небяспечнае становішча.

Пад ударам (быць, знаходзіцца) — у небяспечным становішчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)