ура́злівы, -ая, -ае.

Здольны жыва адчуваць, успрымаць што-н.; такі, якога лёгка вывесці з раўнавагі.

У. чалавек.

Уразлівае сэрца.

|| наз. ура́злівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

splítterig

a які́ лёгка расшчэ́пліваецца [распада́ецца на аско́лкі]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

засвая́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны засвойвацца (свядомасцю або арганізмам). Лёгка засваяльная праграма. Лёгка засваяльныя рэчывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паваро́тлівы, -ая, -ае.

1. Здольны лёгка і хутка паварочвацца.

Паваротлівая лодка.

2. Увішны, спрытны, разбітны.

Паваротлівая гаспадыня.

Ён чалавек п.

|| наз. паваро́тлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

коснаязы́касць, -і, ж.

1. Расстройства мовы, якое праяўляецца ў няздольнасці правільна вымаўляць гукі; невыразнае вымаўленне.

2. перан. Няўменне лёгка, свабодна гаварыць; памылкі ў маўленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

скало́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., ско́лецца; зак.

Аддзяліцца, адпасці пры ўдары (пра слой, кавалак чаго-н.).

Лёд лёгка скалоўся.

|| незак. ско́лвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ску́бціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., скубе́цца; незак.

Пра магчымасць лёгка скубці (у 1—3 знач.).

Салома не скубецца.

Сухое пер’е добра скубецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

thin-skinned [ˌθɪnˈskɪnd] adj.

1. танкаску́ры

2. лёгка абра́злівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

digestion [daɪˈdʒestʃən] n. стравава́нне;

easy of digestion лёгка засвая́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

няўзбро́ены, -ая, -ае.

Які не мае пры сабе зброі.

◊

Няўзброеным вокам (відаць) —

1) без дапамогі аптычных прыбораў;

2) лёгка і адразу (пра відавочнае, зусім зразумелае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)