нава́л м.
1. (действие) нава́льванне, -ння ср.; накі́дванне, -ння ср.;
2. (груда, куча) нава́л, -лу м.;
3. мор. нава́л, -лу м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
hurma
ж. кніжн.
1. гурт, тлум, натоўп; гурма; ціжба;
2. мноства; куча
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
fura
ж.
1. фура, воз, калёсы;
2. перан. разм. мноства, куча; маса
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Вяхо́тка 1 ’мачалка’ (Байк. і Некр., БРС, Бяльк., КСП, КТС, Яруш.); ’рыззё’ (Касп., КТС, Нас.). Рус. дыял. вехотка ’тс’. Памяншальнае да вехаць (гл.). Значэнне ’мачалка’ — другаснае, на базе больш натуральнага ’пук саломы, веташ і г. д.’.
Вяхо́тка 2 ’куча, чарада’ (КСП). Няясна. Магчыма, пераноснае ад вяхотка 1. Параўн. «Вяхоткай вошы па спіне поўзаюць» (КСП). Не выключаны, аднак, і іншы спосаб тлумачэння. Параўн. рус. валаг. вяха ’куча’. Далейшыя сувязі застаюцца няяснымі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
непрыбра́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не прыведзены ў парадак. Непрыбранае пасцель. □ Галава .. была схілена, сонца паблісквала ў шаўкавістых валасах, пасма якіх, непрыбраная, звешвалася на лоб. Мележ.
2. Не сабраны, не звезены ў адно месца. Па некаторых загонах з мінулага года валяўся непрыбраны ператлелы бульбоўнік. Мележ. Яркім вогнішчам успыхвае куча непрыбранага ламачча. Гавеман.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Паўшуро́нак ’адна шостая сажня дроў’ (Шат., Мат. Гом.), паўшу́ркі ’мера дроў’ (Мат. Гом.). Да паў- і шурка (гл.). Апошняе праз польск. szar, szur з ням. Schar ’куча’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сва́лка ж.
1. (действие) зва́лка, -кі ж., зва́льванне, -ння ср.;
2. (место для мусора) зва́лка, -кі ж., сме́тнік, -ка м.;
вы́бросить на сва́лку вы́кінуць на зва́лку (сме́тнік);
3. (куча, груда) ку́ча, -чы ж.;
4. перен., разг. (драка) бо́йка, -кі ж.;
не вме́шиваться в сва́лку не ўме́швацца ў бо́йку.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Rúdel
n -s, - чара́да, ста́так;
er hat ein gánzes ~ Kínder у яго́ ку́ча дзяце́й
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. звальваць — зваліць 1 (у 3, 5 знач.).
2. Беспарадкава накіданая куча чаго‑н. Аднаго разу Міхальчук ішоў каля РТС і ў звалцы старога жалеза заўважыў тры іржавыя карпусы ад жняярак. Карпюк.
3. Месца, куды звозяць, выкідваюць смецце, непрыгодныя рэчы. Гарадская звалка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mountain [ˈmaʊntən] n.
1. гара́;
a chain/range of mountains ланцу́г гор;
We spent a week in the mountains. Мы правялі тыдзень у гарах.
2. (of) infml мно́ства, шмат, ку́ча
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)