павыцярэ́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выцерабіць што‑н. у многіх месцах; выцерабіць усё, многае. Павыцярэбліваць кусты на сенажаці. Павыцярэбліваць увесь лён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozrosły

rozrosł|y

1. які разросся;

~e krzewy — кусты, якія разрасліся;

2. буйны; рослы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абкапа́ць rings um etw. gráben*, rings um etw. die Érde áufwerfen*;

абкапа́ць кусты́ um die Sträucher herúm die Érde áufwerfen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Про́цераб ’месца, дзе высечаны лес; расцярэблены кусты’ (слаўг., Яшк.), про́церэб, про́тэрэб, про́терэб ’тс’ (Выг.; лук., Шатал.), ст.-бел. протеребокъ ’раскарчаванае месца; працярэблены ўчастак лесу’ (Ст.-бел. лексікон). Да церабіць (гл.), параўн. яшчэ выцераб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расхіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак.

1. што. Адвесці ў бакі, адхінуць захінутае; распасцерці.

Р. полы плашча.

Р. кусты.

2. што. Раскрыць (дзверы, акно, заслону і пад.).

3. што. Разгарнуць (што-н. загорнутае, складзенае, скручанае).

Р. торбу са снеданнем.

4. каго-што. Прымусіць расступіцца.

Р. натоўп.

|| незак. расхіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. расхіна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вербало́ззе, ‑я, н., зб.

Разм. Кусты вербалозу. На алешніку вытыкаліся ліпкія лісточкі, а на вербалоззі гулі пчолы, п’ючы сок з салодкіх коцікаў. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падра́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Абдзерці сабе што‑н. Падрапацца аб кусты.

2. Пакрыцца драпінамі. Падрапаліся халявы.

3. Драпацца некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ядло́ўцавы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і ядлаўцовы. Мільгалі ў вачах хвойкі, ядлоўцавыя кусты, чарнічнік. А бацька сцёбаў і сцёбаў каня лейцамі. Далідовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крушы́ннік, ‑у, м.

Дрэвы, кусты крушыны; зараснік крушыны. Урэшце прадраліся на квартальную лінію, напаўзарослую крушыннікам і малінаю. Масарэнка. Крушыннік згусціўся над самаю ручаінаю. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мрок, ‑у, м.

Абл. Змрок, цемра. Села, схавалася сонца — і мрок ахінае дрэвы, кусты. Сачанка. І загрымелі раптам стрэлы, Прарваўшы мрок і цішыню. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)