f -, -n біял. заро́дкавая [эмбрыяна́льная] кле́тка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
міяцы́т
(ад мія- + цыты)
мышачная клетка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
валакно́, -а́, мн. вало́кны, -аў, н.
1. звычайна мн. Выцягнутая ў даўжыню клетка расліннай або жывёльнай тканкі.
Валокны драўніны.
Нервовыя валокны.
2. таксама зб. Ніткападобная эластычная пасма расліннага, мінеральнага або штучнага паходжання.
Ільняное в.
Штучнае в.
Валокны цэлюлозы.
|| памянш.валако́нца, -а, мн. -ы, -аў, н.
|| прым.валако́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Кле́тачка ’соты, матачнік’ (Мат. Гом.), ’сетачка з дзіркамі ў вуллі, праз якія матка не можа пралезці’ (Сцяшк.). Гл. клетка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прэнт, ‑а, М ‑нце, м.
Металічны прут. [Брамка] была з тоўстых жалезных прэнтаў, а клямка — медная.Карпюк.[Матросы] зачапілі за краты, але ледзь клетка кранулася — некалькі прэнтаў выламалася.Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Éizelle
f -, -en біял. цйцавая кле́тка, яйцо́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Vógelbauer
n, m -s, - кле́тка (для птушак)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
спо́равы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да спор. Споравая клетка.// Які ажыццяўляецца пры дапамозе спор. Споравае размнажэнне.// Які распаўсюджваецца, размнажаецца спорамі. Споравыя расліны./узнач.наз.спо́равыя, ‑ых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
габіён
(фр. gabion, ад іт. gabbione = вялікая клетка)
драцяная клетка, запоўненая камянямі або галькай, для ўмацавання берагоў рэк, аховы мастоў і г.д.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
hencoop
[ˈhenku:p]
n.
ку́рнік, кура́тнік -а m.; кле́тка для курэ́й
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)