mieszkanie

н.

1. кватэра, памяшканне;

mieszkanie dwupokojowe — двухпакаёвая кватэра;

2. пражыванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rooms

pl.

кватэ́ра f., паме́шканьне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bed-sitting room

[,bedˈsɪtɪŋru:m]

Brit.

аднапакаёвая кватэ́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

двухпакаёвы Zwéizimmer-; Zwéiraum-;

двухпакаёвая кватэ́ра Zwéiraumwohnung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кватара́нт ’той, хто часова наймае жылое памяшканне ў домаўласніка’ (ТСБМ, КЭС, лаг.). Гл. кватэра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

камфо́ртны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і камфартабельны. Камфортная кватэра. // Такі, што спрыяе добраму самаадчуванню, дае добрае адчуванне і пад. Камфортныя ўмовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мэблява́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад мэбляваць.

2. у знач. прым. З мэбляй, з абстаноўкай. Мэбляваны пакой. Мэбляваная кватэра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

apartment

[əˈpɑ:rtmənt]

n.

паме́шканьне n., гаспо́да; кватэ́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Кватэ́рачка 1 ’фортачка’ (Мат. Гом.). Гл. кватырка.

◎ Кватэрачка 2 ’чвэрць штофа’ (Шн., Нас.). Да кватэра (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кватэ́рка ​1, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Памянш.-ласк. да кватэра; невялікая кватэра.

кватэ́рка ​2, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Даўнейшая мера вадкіх або сыпкіх рэчываў, роўная чацвёртай частцы кварты (у 1 знач.). [Піліп] пры кожным зручным выпадку зводзіў гутарку на «кватэрку» гарэлкі. Колас. // Бутэлька або кубак гэтага аб’ёму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)