сейсмі́чна, прысл.

У сейсмічных адносінах. Сейсмічна актыўная зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паграні́чны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца або адбываецца каля граніцы.

Пагранічная зона.

П. інцыдэнт.

2. Які мае адносіны да аховы граніцы.

П. гарнізон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяз’я́дзерны, ‑ая, ‑ае.

1. У якім адсутнічае ядро. Чырвоныя крывяныя цельцы — гэта бяз’ядзерныя клеткі, якія маюць форму дваякаўвагнутага дыска.

2. У якім адсутнічае ядзерная зброя.

•••

Бяз’ядзерная зона гл. зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахо́ўны, -ая, -ае.

1. Які нясе ахову або ахоўваецца.

Ахоўная зона.

Ахоўная служба.

2. Які засцерагае, ахоўвае ад чаго-н. шкоднага.

Ахоўнае лесанасаджэнне.

Ахоўныя акуляры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лесату́ндра, ‑ы, ж.

Прыродная пераходная зона паміж лесам і тундрай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесату́ндравы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лесатундры. Лесатундравая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zona

ж. зона

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шэльф, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбярэжная мелкаводная частка акіяна вакол мацерыка (з глыбінямі да 200 м).

Кантынентальны ш.

|| прым. шэ́льфавы, -ая, -ае.

Шэльфавая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лесастэ́п, ‑у, м.

Прыродная зона, якая характарызуецца чаргаваннем лясных і стэпавых участкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесастэ́павы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лесастэпу. Лесастэпавыя раёны. Лесастэпавая зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)