sore​1 [sɔ:] n. баля́чка, ра́на; бо́лька; пацёртае ме́сца;

a cold sore ра́на; баля́чка (на губах);

a running sore med. я́зва

♦

an open sore грама́дскае зло

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

perpetration

[,pɜ:rpəˈtreɪʃən]

n.

1) учыне́ньне (злачы́нства, ашука́нства)

2) злачы́нства, ашука́нства n. (або́ і́ншае зло)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vengeance

[ˈvendʒəns]

n.

по́мста f., адпла́та за зло

•

- take vengeance upon

- with a vengeance

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Не́будзь ’зло; хвароба’ (Ян.). З не і быць, параўн. небулі́ца (= *небыліцы) ’небыццё’ (ТС), хутчэй за ўсё табуізаваны выраз для паняцця ’смерць’, параўн. не́мач ’хвароба’, не́жыць ’тс’, небы́т ’смерць’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кпіць (з каго, чаго) несов. насмеха́ться (над кем, чем), издева́ться (над кем, чем), зло шути́ть (над кем, чем)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гро́зьба, ‑ы, ж.

Разм. Абяцанне прычыніць каму‑н. непрыемнасці зло; запалохванне, пагроза. Будуць лаяць — няхай лаюць, Будуць біць — няхай і б’юць, — Тыя грозьбы не пужаюць І не кратаюць нічуць. Колас. Адбегшы, здалёк чую.. грозьбу: — Папомніш ты мяне, галетнік чортаў! Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліхадзе́й, ‑я, м.

Той, хто чыніць ліха, зло, бяду, гора; вораг. [Карп:] — Эх, дзеці, каб вы ведалі, як я рады, што ўсе мы тут, усе ваюем супроціў ліхадзеяў. Шамякін. Спяшаўся Даніла, бо вось-вось на конях могуць наляцець ліхадзеі з шаблямі. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hydra

[ˈhaɪdrə]

n., pl. -dras, -drae

гі́дра f.

а) прэснаво́дны палі́п

б) -dri насты́рлівае зло

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

personify

[pərˈsɑ:nɪfaɪ]

v.t. -fied, -fying

1) увасабля́ць

Satan personifies evil — Сатана́ ўвасабля́е зло

2) пэрсаніфікава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адрыгну́цца, ‑нецца; зак.

1. Выйсці, выдаліцца са стрававода, са страўніка пры адрыжцы. // безас. Пра адрыжку. Адрыгнуцца цыбуляй.

2. перан. Разм. Выклікаць непрыемныя для каго‑н. вынікі; адбіцца пэўным чынам за зробленае каму‑н. зло. [Сёмка:] Гні, пане, дрэўца, пакуль гнецца, Прыйдзе пара — адрыгнецца. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)