Verbum

пада́гра, ‑ы, ж.

Захворванне суставаў і тканак у выніку парушэння абмену рэчываў.

[Лац. podagra.]

пела́гра, ‑ы, ж.

Спец. Захворванне, якое выклікаецца недахопам у арганізме нікацінавай кіслаты.

[Ад іт. pelle agra — шурпатая скура.]

поліартры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Спец. Адначасовае або паслядоўнае захворванне многіх суставаў.

[Ад грэч. poly — многа і arthron — сустаў.]

фурункулёз, ‑у. м.

Спец. Захворванне, пры якім на целе паяўляецца многа фурункулаў.

эхінакако́з, ‑у, м.

Захворванне жывёл і чалавека, якое выклікаецца паразітаваннем лічынак эхінакока.

маляры́я, ‑і, ж.

Інфекцыйнае захворванне, для якога характэрны прыступы ліхаманкі (у 1 знач.).

[Іт. malaria.]

наркама́нія, ‑і, ж.

Захворванне, якое суправаджаецца моцнай, хваравітай цягай да наркотыкаў. Хварэць наркаманіяй.

неўро́з, ‑у, м.

Функцыянальнае расстройства, захворванне цэнтральнай нервовай сістэмы. Неўроз сэрца. Агульны неўроз.

[Ад грэч. neuron — валакно, нерв.]

паркінсані́зм, ‑у, м.

Хранічнае захворванне цэнтральнай нервовай сістэмы, якое характарызуецца расстройствам рухальных функцый.

склераты́нія, ‑і, ж.

Сумчаты грыб, які выклікае захворванне раслін (белая гніль, шэрая гніль).

[Лац. Sclerotinia.]