захво́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. захво́рванне захво́рванні
Р. захво́рвання захво́рванняў
Д. захво́рванню захво́рванням
В. захво́рванне захво́рванні
Т. захво́рваннем захво́рваннямі
М. захво́рванні захво́рваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

захво́рванне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Тое, што і хвароба.

Інфекцыйныя захворванні.

2. Узнікненне хваробы.

Момант захворвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

захво́рванне (на што, без доп.) ср. заболева́ние (чем, без доп.); см. захво́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захво́рванне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. захворваць — захварэць; узнікненне хваробы. Прадухіліць захворванне.

2. Тое, што і хвароба. Інфекцыйныя захворванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ЗАХВО́РВАННЕ,

медыка-статыстычны паказчык здароўя насельніцтва, які характарызуе распаўсюджанасць, структуру і дынаміку хвароб у цэлым, зарэгістраваных за год, а таксама ў асобных узроставых, палавых, сац., прафес., тэр. яго групах. Вылічваецца колькасцю хвароб на 100, 1000, 10 000, 100 000 насельніцтва. Адрозніваюць першасныя З. — сукупнасць хвароб, упершыню зарэгістраваных на працягу года, і хваравітасць (распаўсюджанасць) — сукупнасць усіх хвароб сярод насельніцтва і частата паталогіі, выяўленая пры мед. аглядзе (вызначаецца частата новых хвароб і распаўсюджанасць усіх хвароб, што працякалі доўгі час). Сістэма аховы здароўя ажыццяўляе спец. ўлік інфекц. (эпідэміял.), неэпідэміял. і прафес. З., улічвае і вывучае З. з часовай стратай працаздольнасці ці часовай непрацаздольнасцю.

Э.А.Вальчук.

т. 7, с. 12

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

захво́рванне н. Erkránkung f -, -en; Kránkheit f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лор-захво́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. лор-захво́рванне лор-захво́рванні
Р. лор-захво́рвання лор-захво́рванняў
Д. лор-захво́рванню лор-захво́рванням
В. лор-захво́рванне лор-захво́рванні
Т. лор-захво́рваннем лор-захво́рваннямі
М. лор-захво́рванні лор-захво́рваннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сві́нка

‘захворванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сві́нка
Р. сві́нкі
Д. сві́нцы
В. сві́нку
Т. сві́нкай
сві́нкаю
М. сві́нцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэспірато́рны, -ая, -ае (спец.).

Які мае адносіны да дыхальных шляхоў да дыхання.

Вострае рэспіраторнае захворванне (інфекцыйнае захворванне дыхальных шляхоў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

артэрыясклеро́з, -у, м.

Хранічнае захворванне артэрый.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)