пахварэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць хворымі — пра ўсіх, многіх.

Дзеці пахварэлі.

2. Хварэць некаторы час.

Давялося месяц п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

unruly [ʌnˈru:li] adj. непако́рлівы;

unruly children непаслухмя́ныя дзе́ці;

unruly hair непако́рныя валасы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Мардва́ ’дзеці’ (клім., Растарг., Да характ.) ’гарэзы, свавольнікі’, ’назола’, ’непакойныя людзі’, ’шумная хеўра, зборышча’ (Нас.). Рус. смал. мордва́ ’розныя дробныя прадметы, дробязь’, смал., калуж. ’малыя дзеці’. Да мардава́ць ’мучыць, непакоіць’ (Фасмер, 2, 653–654). Утворана пры дапамозе суфікса ‑ва, як дзятва́, пацанва́, братва́ (Сцяцко, Афікс. наз., 202). Параўн. драг. жымырва́ ’дзеці — гарэзы і назолы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

one’s own flesh and blood

сям’я́, радня́, дзе́ці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

часцю́тка, прысл.

Разм. Вельмі часта. Часцютка прыбягаюць дзеці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wúnschzettel

m -s, - спіс падару́нкаў (якія хочуць мець дзеці перад Калядамі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паласка́цца, -лашчу́ся, -ло́шчашся, -ло́шчацца; -лашчы́ся; незак.

1. Плюхацца ў вадзе, купаючыся.

Дзеці палошчуцца ў возеры.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Трапятацца на ветры.

Палошчуцца сцягі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́дучыня, -і, ж.

1. Стан, становішча чаго-н. у будучым.

Б. раёна.

2. Часы, падзеі, якія прыйдуць на змену цяперашнім.

Шчаслівая б.

3. Будучае пакаленне.

Дзеці — наша б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

роў², ро́ву, м.

1. Моцны працяглы крык некаторых жывёлін; гукі, якія нагадваюць такі крык.

Мядзведжы р.

Р. самалётаў.

Р. буры (перан.).

2. Моцны плач (разм.).

Дзеці ўсчалі р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шумлі́вы¹, -ая, -ае.

1. Схільны шумець, утвараць шум¹ (у 1 знач.).

Шумлівыя дзеці.

2. Які суправаджаецца шумам, ажыўленнем, напоўнены шумам¹.

Шумлівая гульня.

Шумлівая вуліца.

|| наз. шумлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)