nie mogę sobie wybaczyć że ... — не магу сабе дараваць, што ...
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
мі́лаваць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; незак., каго.
1.Дараваць каму‑н. віну; шкадаваць. — Не забывайся, чалавеча, што я — войт, чалавек, упаўнаважаны судзіць і мілаваць...Бажко.
2.Уст. Выказваць увагу, любіць.
•••
Бог мілаваўгл. бог.
Няхай бог мілуегл. бог.
мілава́ць, ‑лу́ю, ‑лу́еш, ‑лу́е; незак., каго.
Песціць, галубіць; любіць. [Рыта] узяла ад маці Ларысу, у нейкім узбуджана-няўрымслівым настроі мілавала яе на вачах здзіўленага мужа.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
працаўні́к, ‑а, м.
1. Той, хто працуе. Усіх сумленных, па-сапраўднаму актыўных і надзейных працаўнікоў цяжка і пералічыць.Кулакоўскі.Была ў доктара адзіная слабасць — добрасумленнаму працаўніку многае мог дараваць.Шамякін.
2.чаго ці які. Работнік якой‑н. галіны, сферы працы. Працаўнікі навукі. З кожным днём становіцца лепшым жыццё працаўнікоў калгаснай вёскі. □ Адзін з рэдакцыйных працаўнікоў папрасіў, каб кожны расказаў пра сябе.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стра́шна,
1.Прысл.да страшны.
2.безас.узнач.вык. Пра пачуццё страху, якое зведаў, зазнаў хто‑н. Мне страшна, але іду.Колас.Гвардыян раптам адчуў, што сапраўды яму страшна.Зарэцкі./зінф.Вось як нялёгка дараваць Табе віну маю старую! І страшна мне сябе спытаць: «А сам сабе я ці дарую?»Гілевіч.Страшна падумаць, што магло б быць, каб эпідэмія разгулялася ў раёне.М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pardon
[ˈpɑ:rdən]1.
n.
1) дарава́ньне n.
2) выбачэ́ньне n.
3) памі́лаваньне n. (вызвале́ньне асу́джанага ад пакара́ньня)
2.
v.
1) дарава́ць
2) выбача́ць
pardon (me) — выбача́йце
3) памі́лаваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
overlook
1.[,oʊvərˈlʊk]
v.
1) недагле́дзець, не заўва́жыць (памы́лку)
2) не зварача́ць ува́гі на што, дарава́ць
to overlook an offence — дарава́ць зьнява́гу
3) мець від на што-н. з гары́
This high window overlooks half the city — З гэ́тага высо́кага акна́ віда́ць паўго́раду
4) дагляда́ць што (гаспада́рку); кірава́ць чым
5) глядзе́ць на каго́-што, назіра́ць за кім-чым
2.[ˈoʊvərlʊk]
n.
нагляда́льны пункт
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
darować
dar|ować
1.зак. падарыць;
2.дараваць; выбачыць, прабачыць;
nie mogę sobie tego ~ować — (я) не магу сабе гэтага дараваць;
~uj mi — прабачце мне; даруйце мне;
3.незак.; гл. darowywać
~uj (pan) ~ujcie — прабачце (ветлівы зварот)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Дар ’дар’. Прасл. слова. Параўн. рус.дар, укр.дар, польск.dar, чэш.dar, серб.-харв.да̑р, балг.дар, ст.-слав.даръ. Параўн. далей і. е. *dōro‑ ’дар’ (грэч.δῶρον ’дар’) < do‑ — ’даць’ (слав.*da‑ti: бел.даць, рус.дать, укр.дати, польск.dać, чэш.dáti, балг.дам, серб.-харв.да̏ти, ст.-слав.дати). Сюды адносяцца (< darъ) і дзеясловы дарава́ць, дары́ць, якія Трубачоў (Эт. сл., 4, 190–191) адносіць да прасл. фармацый (*darovati, *dariti), а не да ўтварэнняў у паасобных мовах. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 484; Бернекер, 1, 179; Слаўскі, 1, 138.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bestow
[bɪˈstoʊ]
v.t.
1) дарава́ць; аддава́ць
to bestow honors — аддава́ць паша́ну, ушано́ўваць
2) надава́ць
to bestow attention — надава́ць ува́гу чаму́
to bestow time — прысьвяча́ць час на што
3) аддава́ць за́муж
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
страфа́, ‑ы́; мн. стро́фы (зліч.2,3,4 страфы́), строф; ж.
У вершаскладанні — інтанацыйна-сэнсавае аб’яднанне некалькіх вершаваных радкоў, звязаных рыфмамі ці клаўзуламі. Байка [Багушэвіча] складаецца з чатырохрадковых строф з перакрыжаванай рыфмоўкай.Казека.// Адносна закончаная частка вершаванага твора. Я ні сабе, ні другу дараваць Больш не магу страфы ніводнай дрэннай.Панчанка.І Сцёпка стаў сам дэкламаваць некаторыя строфы, адступаючы ад тэксту.Колас.Строфы Купалы даводзілася сустракаць нават на сценах камер многіх астрогаў, куды толькі траплялі беларускія рэвалюцыянер ы.Таўлай.
[Грэч. strophē — кружэнне, абарот.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)