арбалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Разнавіднасць лёгкага бетону, які вырабляецца са звычайнага бетону з дабаўленнем драўняных адходаў (выкарыстоўваецца для пабудовы малапавярховых дамоў).

[Ад лац. arbor — дрэва і грэч. líthos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зені́тчык, ‑а, м.

Ваеннаслужачы зенітнай часці. Уяўляла [Ганна Сяргееўна] смелых людзе дзяжурылі на дахах дамоў, зенітчыкаў, што з кулямётаў білі па варожых сцярвятніках. Няхай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

directly​2 [dəˈrektli] conj. BrE як то́лькі;

I went home directly I had finished work. Я пайшоў дамоў, як толькі скончыў працу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

house-to-house [ˌhaʊstəˈhaʊs] adj. пагало́ўны, суцэ́льны;

a house-to-house visitation абхо́д усі́х дамо́ў;

a house-to-house survey пагало́ўны пе́рапіс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

traumatic [trɔ:ˈmætɪk] adj.

1. med. траўматы́чны

2. infml які́ траўміруе;

Our trip home was pretty traumatic. Наша падарожжа дамоў было проста жудасным.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падска́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да падскочыць.

2. Незак. да падскакаць.

3. Разм. Прытанцоўваць, скакаць. Падскакваючы ад радасці,.. [хлопцы] накіраваліся дамоў. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыто́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Тое, што і прытупаць. — Вот і прытопаў дамоў, — хлусіў Бандарэнка. — Сям’ю шукаю. Сюды не прыходзіла часам? Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скале́лы, ‑ая, ‑ае.

Які вельмі змёрз, скалеў. Юрка доўга блукаў па заснежаных вуліцах і завулках і вярнуўся дамоў толькі апоўначы, скалелы, стомлены. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыумфа́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які належыць, уласцівы трыумфатару. Клалі цыноўкі пад вокнамі Ціхіх дамоў песняпеўцаў, Каб не пашкодзіў іх думам Гром трыумфатарскіх калясніц. Гаўрусёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гру́па, -ы, мн. -ы, груп, ж.

1. Некалькі чалавек або прадметаў, жывёл, якія знаходзяцца блізка адзін ля аднаго.

Г. людзей.

Г. дамоў.

2. Сукупнасць людзей з агульнымі інтарэсамі, з адной прафесіяй і пад.

Г. студэнтаў.

3. Сукупнасць прадметаў, з’яў, рэчываў, аб’яднаных агульнымі адзнакамі.

Г.раслін.

|| памянш. гру́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

|| прым. групавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)