зені́тчык, ‑а, м.
Ваеннаслужачы зенітнай часці. Уяўляла [Ганна Сяргееўна] смелых людзе дзяжурылі на дахах дамоў, зенітчыкаў, што з кулямётаў білі па варожых сцярвятніках. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)