узлава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад узлаваць.

2. у знач. прым. Злы, сярдзіты. Узлаваная маці моцна і гучна пляскала .. [Валодзьку] па голых паружавелых палавінках. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vocally [ˈvəʊkəli] adv.

1. вака́льна, у спе́вах;

She was successful vocally. Як вакалістка яна мела поспех.

2. гу́чна, уго́лас;

protest vocally пратэстава́ць уго́лас

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shout

[ʃaʊt]

1.

v.i.

1) крыча́ць; гука́ць, галёкаць

2) гу́чна гавары́ць

2.

n.

крык -у m., гамана́ f.

•

- shout down

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

◎ Навуры́цца, набурыцца экспр. ’наесціся’ (ушац., полац., Нар. лекс.; мядз., Жд. 2). Ад бурыць ’апетытна есці, гучна сёрбаючы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сцёўкаць ’гучна рассякаць паветра гнуткім дубцом або кароткай пужкай’ (васіл., Лаўшук, вусн. паведамл.). Гукапераймальнага паходжання, параўн. шчоўкаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tríllern

1.

vi пуска́ць трэль, выво́дзіць по́шчак

2) (гу́чна) напява́ць (без слоў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ля́скаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Утвараць ляск. Ляскаць пугай. □ Гудзелі маторы, ляскала жалеза, галасіста разразалі марознае паветра паравозныя гудкі. Шамякін. У хлявах гучна ляскаюць церніцы. Сачанка.

2. Разм. Біць у далоні, далонню; пляскаць. [Дзед] у такт танца ляскаў у далоні і прыгаварваў: — Гоп-гоп, Насцечка. Чорны. Калі Гудок закончыў [гаварыць], яму ляскалі ў далоні гэтак жа гучна, як Платону Іванавічу. Навуменка.

•••

Зубамі ляскаць — дрыжаць, калаціцца ад холаду, страху і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скавы́ліць ‘гучна, моцна плакаць’ (мёрск., Нар. лекс.), польск. дыял. skavuleć ‘скавытаць (пра сабаку)’. Відавочна, гукапераймальнае. Параўн. скавытаць, скаголіць, скагатаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

беке́ша, ‑ы, ж.

Мужчынскае паліто старадаўняга крою са зборкамі ў таліі. Адзін з .. [мужыкоў], чорнабароды, у шэрай, вузкай па таліі бекешы гаварыў гучна, нібы хацеў, каб яго слухалі ўсе. Асіпенка.

[Венг. bekeš.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plop​1 [plɒp] n. гук падзе́ння ў ваду́ без усплёску;

The soap fell into the bath with a loud plop. Мыла гучна шлёпнулася ў ванну.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)