хамі́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; незак.
Разм. Паводзіць сябе груба і бесцырымонна. На ўроках.. [вучань] смяецца гучна. Хаміць настаўнікам сваім і не выконвае задання. Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)