клакёр, ‑а,
У буржуазным тэатры — чалавек, наняты для таго, каб гучна апладзіраваць, крычаць, свістаць і тым самым ствараць уражанне поспеху або правалу п’есы, артыста.
[Фр. claqueur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)