папяро́к

1. предлог с род. поперёк;

2. нареч., см. упо́перак 1;

◊ стаць (стая́ць) п. даро́гі — стать (стоя́ть) поперёк доро́ги;

стаць п. го́рла — стать (встать) поперёк го́рла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бро́нхі, ‑аў; адз. бронха, ‑і, ДМ ‑нсе, ж.

Разгаліненні дыхальнага горла, якія праводзяць паветра ў лёгкія.

[Ад грэч. bronchos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гло́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Частка стрававальнага тракту: мышачная трубка, якая злучае поласць рота са страваводам.

2. Тое, што і горла (у 1 і 2 знач.; разм.).

Схапіць за глотку.

|| прым. гло́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

surfeit​2 [ˈsɜ:fɪt] v. fml пераяда́ць, аб’яда́цца; перако́рмліваць;

be surfeited with smth. быць па го́рла сы́тым чым-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прапало́скваць spülen vt, áusspülen vt, dúrchspülen vt; gúrgeln vt (горла)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

tchawica

ж. анат. трахея; дыхальнае горла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Кру́піц ’пошасная дзіцячая хвароба горла’ (КЭС, лаг.). Гл. круп.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спа́зма

(гр. spasma)

сутаргавае скарачэнне мышцаў (напр. с. сціснула горла).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

отарыналарынгало́гія, ‑і, ж.

Медыцынская клінічная дысцыпліна, якая вывучае прычыны ўзнікнення, спосабы лячэння і прафілактыку захворванняў вуха, носа і горла.

[Ад грэч. ús, ōtós — вуха, rhis, rhinos — нос, lárynx, láryngos — гартаць і logos — навука.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарля́нка ’гарлянка, Prunella, адварам якой лечаць боль у горле’ (Нас., Шат., Сцяшк., Бяльк., Сл. паўн.-зах., параўн. і БРС), ’Brunella vulgaris L.’ (Касп.: «Напар гарлянкі мне — нешта горла забалела»). Ад го́рла (гл.) суфіксам ‑янка. Назва дана паводле лячэбных уласцівасцей расліны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)