jump down someone’s throat

informal

накі́нуцца на каго́сь; заткну́ць каму́сь го́рла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Гердзёлко ’горла’ (Сцяшк.). Гл. гардзе́ль 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папяро́к

1. предлог с род. поперёк;

2. нареч., см. упо́перак 1;

◊ стаць (стая́ць) п. даро́гі — стать (стоя́ть) поперёк доро́ги;

стаць п. го́рла — стать (встать) поперёк го́рла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бро́нхі, ‑аў; адз. бронха, ‑і, ДМ ‑нсе, ж.

Разгаліненні дыхальнага горла, якія праводзяць паветра ў лёгкія.

[Ад грэч. bronchos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гло́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Частка стрававальнага тракту: мышачная трубка, якая злучае поласць рота са страваводам.

2. Тое, што і горла (у 1 і 2 знач.; разм.).

Схапіць за глотку.

|| прым. гло́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

surfeit​2 [ˈsɜ:fɪt] v. fml пераяда́ць, аб’яда́цца; перако́рмліваць;

be surfeited with smth. быць па го́рла сы́тым чым-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бранхі́т

(н.-лац. bronchitis, ад гр. bronchos = дыхальнае горла)

запаленне бронхаў з паражэннем іх слізістай абалонкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прапало́скваць spülen vt, áusspülen vt, dúrchspülen vt; gúrgeln vt (горла)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

tchawica

ж. анат. трахея; дыхальнае горла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Кру́піц ’пошасная дзіцячая хвароба горла’ (КЭС, лаг.). Гл. круп.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)