Kóhldampf

m -(e)s груб. го́лад

~ háben — прагалада́цца

◊ ~ schíeben* — ≅ пакла́сці зу́бы на палі́цу, галада́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Multa docet fames

Голад многаму вучыць.

Голод многому учит.

Гл.: Fames artium...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Fames est optimus coquus

Голад ‒ лепшы кухар.

Голод ‒ лучший повар.

Гл.: Anima esuriens...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Галадо́ў ’голад, галодны час’ (Нас.): «другі год галадоў церпім». Гэтай формы няма ў іншых усх.-слав. мовах (і ў іншых слав.). Калі гэта сапраўдны назоўнік, то яго можна лічыць вельмі рэдкай дыялектнай формай, утворанай ад дзеяслова галадава́ць зваротным словаўтварэннем. Але не хапае дадатковых даных, іншага матэрыялу, таму такое тлумачэнне застаецца вельмі праблематычным.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

aftermath

[ˈæftərmæӨ]

n.

насту́пствы pl. (звычайна непрые́мныя)

The aftermath of war is hunger and disease — Насту́пствы вайны́ — го́лад і хваро́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

famine

[ˈfæmɪn]

n.

1) галада́ньне n.; галадо́ўля f.; го́лад -у m.

2) вялі́кі недахо́п

a coal famine — вялі́кі недахо́п ву́галю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

appease [əˈpi:z] v. fml

1. супако́йваць, заспако́йваць, суціша́ць, уціхамі́рваць;

appease an angry man супако́йваць раз’ю́шанага чалаве́ка;

appease smb.’s anger суніма́ць чый-н. гнеў

2. наталя́ць;

appease one’s hunger наталя́ць го́лад

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Нуда́ 1 ’нячыстасць на целе і на галаве; бядота, голад; сум, нудота’ (Нас.), ’нудота, сум; моташнасць’ (Бяльк., Гарэц., Шат., Сл. ПЗБ), ’маркота; бядота’ (Касп.), ’сум, гора; галеча’ (Яруш.), ’маркота, сум, хандра’ (Мал.), ’маркота; вошы’ (Пятк. 2), ’хвароба раслін’ (Сцяшк.), ’галеча, нястача’ (Нік. Очерки), ’моташнасць’ (ТС), ну́джа ’моташнасць; сум, маркота’ (Клім.), ’нудны чалавек’ (ТС), укр. нуда́ ’маркота, сум; моташнасць’, рус. нуда́ ’прымус; надаедлівасць; сум, маркота; спёка; насякомыя (камары, машкара і інш.); кароста, нячыстасць на целе; цяжкае становішча, турбота, голад’, польск. nuda ’маркота; нудота; сум; вошы; нудны чалавек’, славен. nȗdo, nüda ’заробак, плата’, серб.-харв. кайк. nuda ’тс’. Вытворнае ад *nuditi (гл. нудзіць), насуперак Фасмеру (3, 88: нудить ад нуда), як хада ад хадзіць і пад.

Нуда́ 2 ’так, але’ (карэл., Нар. лекс.). Відаць, запазычана з рус. прастамоўн. ну да́ ’тс’ < ну (гл.) і да ’так’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цётка ж.

1. тётка, тётя;

яна́ мая́ ц. — она́ моя́ тётка;

2. прост. (о женщине вообще) тётка, тётенька;

◊ го́лад не ц. — посл. го́лод не тётка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Optimum cibi condimentum est fames

Голад ‒ лепшая прыправа да ежы.

Голод ‒ лучшая приправа к еде.

Гл.: Anima esuriens...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)