буйны́, -а́я, -о́е; буйне́йшы.

1. Які складаецца з аднародных, больш чым сярэдняга памеру адзінак; падкрэслена вялікі па памеры.

Буйное зерне.

Буйныя літары.

Чалавек буйнога складу.

2. Вялікі па плошчы, колькасці, па канцэнтрацыі сродкаў.

Буйное прамысловае прадпрыемства.

Б. капітал.

3. Выдатны, найбольш прыкметны сярод іншых.

Б. спецыяліст.

Б. вучоны.

4. Важны, сур’ёзны.

Буйная размова.

5. Багаты, шчодры.

Буйная раса́.

6. Вялікі, хуткі, магутны.

Б. рост эканомікі.

7. Значны па выніках, важны па значэнні.

Буйная перамога.

8. Багаты, сакавіты.

Буйная збажына.

Усё на палях буйна (прысл.) красавала.

Буйная завязь.

Буйная зеляніна.

|| наз. бу́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

неацэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Надзвычай важны. Неацэнны набытак. Неацэнная дапамога. □ Валі здавалася, што галоўнае цяпер — выратаваць маёмасць друкарні: неацэнны шрыфт, вярстаткі, валікі. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dignified [ˈdɪgnɪfaɪd] adj. з пачуццём ула́снай го́днасці (пра чалавека); ве́лічны, ва́жны (пра падзею)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

foremost [ˈfɔ:məʊst] adj. ве́льмі ва́жны, вяду́чы;

first and foremost перш за ўсё, найпе́рш

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pastorál

a

1) па́старскі

2) урачы́сты, ва́жны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

gravitätisch

[-vi-]

a часта іран. пава́жны, ва́жны; ме́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

надзьму́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад надзьмуць.

2. перан.; у знач. прым. Важны, ганарысты, поўны пыхі. Важны надзьмуты Гунава павольна абышоў стол. Самуйлёнак.

3. перан.; у знач. прым. Пакрыўджаны, незадаволены, сярдзіты. Надзьмуты, злы, расчараваны, Ідзе пан Богут у свой двор. Колас. // Які выражае крыўду. Цяпер .. [Федзя] гаварыў сур’ёзна, і выгляд у яго быў надзьмуты. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вялі́касны, ‑ая, ‑ае.

1. Важны, велічны. З балкона сваёй канцылярыі прыстаў вялікасным позіркам акідае рынак. Чорны.

2. Урачыста ўзняты, поўны велічы. Вялікасны гімн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́лічны

1. (грандыёзны) gróßartig, grandiós, erháben;

2. (важны, горды) wíchtig, stolz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

meaningful

[ˈmi:nɪŋfəl]

adj.

по́ўны значэ́ньня, ва́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)