буйны́, -а́я, -о́е; буйне́йшы.

1. Які складаецца з аднародных, больш чым сярэдняга памеру адзінак; падкрэслена вялікі па памеры. Буйное зерне. Буйныя літары. Чалавек буйнога складу.

2. Вялікі па плошчы, колькасці, па канцэнтрацыі сродкаў. Буйное прамысловае прадпрыемства. Б. капітал.

3. Выдатны, найбольш прыкметны сярод іншых. Б. спецыяліст. Б. вучоны.

4. Важны, сур’ёзны. Буйная размова.

5. Багаты, шчодры. Буйная раса́.

6. Вялікі, хуткі, магутны. Б. рост эканомікі.

7. Значны па выніках, важны па значэнні. Буйная перамога.

8. Багаты, сакавіты. Буйная збажына. Усё на палях буйна (прысл.) красавала. Буйная завязь. Буйная зеляніна.

|| наз. бу́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)