maselnica

ж.

1. масленіца (посуд);

2. маслабойка; бойка (ручная)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hassle​1 [ˈhæsl] n. infml

1. ця́жкасць, перашко́да

2. сва́рка, ла́янка; барацьба́, бо́йка;

give smb. some hassle свары́цца з кім-н.; пярэ́чыць каму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

free-for-all

[ˈfri:fər,ɔl]

1.

adj.

адкры́ты, дасту́пны для ўсі́х

2.

n.

бо́йка усі́х з усі́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Прагаласо́ніць ’патраціць без патрэбы’ (навагр., Нар. словатв.). Няяснае слова. Можна было б параўнаць з галас ’крык, шум, бойка’, галасаваць ’гучна крычаць’ і да т. п. (гл.). Але ў гэтым выпадку няяснай застаецца семантыка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

звадыя́ш, ‑а, м.

Разм. Зводнік, падбухторшчык. Наперадзе стаяла некалькі чалавек, якія борзда ўмелі звесці Сымона з Міколам. А другія толькі пазіралі. Калі звадыяшы бачылі, што бойка раскідаецца, тады ўмешваліся яны. Колас. — А болей за ўсё гэтага чорта, Кузьму, трэба пакараць. Ён звадыяш. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hałaburda

ж.

1. скандаліст; крыкун; гарлапан;

2. скандал; бойка, сутычка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Бата́лія. Рус. бата́лия, укр. бата́лія. Запазычанне з раманскіх моў (франц. bataille, італ. battaglia), магчыма, праз польскую мову (польск. batalja). Гл. Фасмер, 1, 133; Шанскі, 1, Б, 55. Сюды ж дыял. бата́ля (Шат.) ’звалка, бойка, крык у вялікай спрэчцы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

engagement [ɪnˈgeɪdʒmənt] n.

1. спатка́нне, сустрэ́ча; дамо́ўленасць (аб сустрэчы);

a sporting engagement спарты́ўная сустрэ́ча

2. абавяза́цельства

3. зару́чыны;

an engagement ring заруча́льны пярсцёнак

4. mil. бо́йка, суты́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Kléinholz

n -es трэ́скі

◊ das gibt hier wíeder ~ — разм. тут зноў бу́дзе бо́йка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тузані́на, ‑ы, ж.

Разм.

1. Бойка. [Віктар:] — Тузаніна ў кустах сведчыла, што і вораг яго [зайца] не надта моцны, калі яны так доўга тузаюцца. Маўр.

2. Намаганні ажыццявіць што‑н., важданне з чым‑н. А жыццё наўкола з яго штодзённым клопатам і тузанінай тым часам ідзе як і заўсёды, як вечна. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)