праду́ха, -і, ДМ -ду́се, мн. -і, -ду́х, ж. (разм.).

1. Адтуліна для выхаду паветра.

П. ў склепе.

2. Тое, што дае выхад пачуццям, імкненням і пад.

Працуеш як вол, а прадухі ніякай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Bóhrung

f -, -en

1) свідрава́нне

2) (прасвідрава́ная) адту́ліна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

-пор

(гр. poros = праход, адтуліна)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «адтуліна», «праход».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прако́л, -у, м.

1. гл. пракалоць.

2. мн. -ы, -аў. Скразная адтуліна, зробленая чым-н. калючым.

Вушы з праколамі. П. на білеце (кампосцерам).

3. перан. Хібы ў працы (разм.).

П. маркетолага дорага абышоўся прадпрыемству.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кла́панны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да клапана. Клапанная адтуліна. // Прызначаны для вырабу клапанаў (у 1 знач.). Клапанная сталь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лётка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Адтуліна ў доменных печах, праз якую выпускаецца метал ці шлак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прара́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Звужаная частка рэчышча, праход, які часова пакідаецца для пропуску вады пры збудаванні плаціны і закрываецца пры завяршэнні работ.

2. Прамывіна, адтуліна ў плаціне, дамбе, прарванай водным патокам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

właz, ~u

м.

1. лаз; адтуліна;

2. люк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адду́шына, -ы, мн. -ы, -шын, ж.

1. Адтуліна для выхаду паветра, дыму і пад.

А. ў печы.

2. перан. Тое, што дае выхад чаму-н. (пачуццям, настрою і пад.).

Знайсці аддушыну ў гутарках з блізкім чалавекам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́йма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Адтуліна, паглыбленне ў чым-н., паміж чым-н.

У пройме дзвярэй паказалася галава.

П. паміж хмарамі.

2. Прарэз для рукава (спец.).

|| прым. про́йменны, -ая, -ае і про́ймавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)