прако́л, -у, м.
1. гл. пракалоць.
2. мн. -ы, -аў. Скразная адтуліна, зробленая чым-н. калючым.
Вушы з праколамі. П. на білеце (кампосцерам).
3. перан. Хібы ў працы (разм.).
П. маркетолага дорага абышоўся прадпрыемству.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)