прако́л, -у, м.

1. гл. пракалоць.

2. мн. -ы, -аў. Скразная адтуліна, зробленая чым-н. калючым.

Вушы з праколамі. П. на білеце (кампосцерам).

3. перан. Хібы ў працы (разм.).

П. маркетолага дорага абышоўся прадпрыемству.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)