суправаджа́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак., чым.

1. Адбывацца адначасова з чым-н.

Навальніца суправаджалася градам.

2. Мець сваім вынікам што-н.

Хвароба суправаджалася ўскладненнем.

3. Быць забяспечаным чым-н., дапаўняцца чым-н.

С. каментарыямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

схлы́нуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; зак.

1. Хлынуўшы, сцячы.

Вада схлынула.

2. перан. Пра вялікую масу людзей: адначасова пайсці аднекуль.

Натоўп схлынуў праз 30 хвілін.

3. перан. Скончыцца, мінуцца.

Толькі назаўтра схлынула навала тэлефонных званкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мнагаму́жжа, ‑а, н.

Перажытачная форма шлюбу, пры якой жанчына можа быць у шлюбе з некалькімі мужчынамі адначасова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільнокамба́йн і льнокамба́йн, ‑а, м.

Камбайн, які адначасова рве лён, абразае галоўкі і звязвае сцёблы ў снапкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднашлю́бнасць, ‑і, ж.

Форма шлюбу, пры якой можна быць у шлюбе адначасова толькі з адной асобай; манагамія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохшлю́бнасць, ‑і, ж.

1. Уступленне трэці раз у шлюб.

2. Знаходжанне ў шлюбе адначасова з трыма жонкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлапе́чнік, ‑у, м.

Развітальная вечарынка з таварышамі ў доме жаніха перад вяселлем, якая праходзіць адначасова з дзявочнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

clash​2 [klæʃ] v.

1. сутыка́цца, сту́кацца, удара́цца адзі́н аб аднаго́

2. канфліктава́ць

3. дысгармані́раваць

4. адбыва́цца адначасо́ва; перашкаджа́ць/заміна́ць адзі́н аднаму́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кантрапу́нкт, -а, М -кце, м. (спец.).

У музыцы: мастацтва спалучэння некалькіх самастойных мелодый, галасоў, якія гучаць адначасова, у адно гарманічнае цэлае (шматгалоссе), а таксама раздзел тэорыі музыкі, прысвечаны вывучэнню такіх спалучэнняў.

|| прым. кантрапу́нктны, -ая, -ае і кантрапу́нктавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біметалі́зм, ‑у, м.

Грашовая сістэма, пры якой у якасці плацежнага сродку выкарыстоўваюцца адначасова два металы (золата і срэбра).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)