рэ́верс, ‑а, м.

Спец.

1. Прыстасаванне, пры дапамозе якога можна мяняць напрамак руху машыны ў процілеглы бок. Счэпшчык ляскае ручкай аўтасчэпкі, машыніст пераводзіць рэверс, і састаў ідзе назад. Васілёнак.

2. Адваротны бок медаля або манеты.

3. Пісьмовае абавязацельства, якое гарантуе што‑н.

4. У дарэвалюцыйнай арміі — грашовае забеспячэнне, залог, які ўносіць малады афіцэр у палкавую касу пры жаніцьбе.

[Ад лац. reversus — адваротны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́верс м.

1. тэх. Úmsteuerung f -;

2. (адваротны бок медаля) Revers [-´vɛrs] m -es, -e;

3. эк. Revers [-´vɛrs] m, schríftliche Verpflíchtung, Garantíe f -, -ti¦en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спод м.

1. (ніз) das Úntere -n, Únterteil m -(e)s; Bóden m -s, - (дно);

2. (адваротны бок) Kéhrseite f -, -n, Rückseite f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Празо́рны ’празрысты’ (Др.-Падб.), ’чысты, ясны’ (Чэрн.), ст.-рус. прозорныи ’празрысты’, ст.-слав. прозорьнъ ’праніклівы; празрысты’. Сюды ж, відаць, адваротны дэрыват празо́ра ’празрыстасць’ (Стан.). Да празо́р ’прасвет’ (Юрч. Фраз. 1), гл. зо́рыць ’глядзець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mixed blessing [ˌmɪkstˈblesɪŋ] n. то́е, што ма́е до́бры і адваро́тны бок адначасо́ва (што-н., што добра і дрэнна адначасова);

It is a mixed blessing. У гэтым ёсць і станоўчыя, і адмоўныя рысы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прару́ха ’правал, падзенне’, (перан.) ’пагрэшнасць’; толькі ў прымаўцы: і на старуху бываіць праруха (Нас.). Аналагічна ў рус. мове: и на старуху бывает проруха. Адваротны дэрыват ад *праpyшыць з узнаўленнем першапачатковага зычнага ‑х‑. Гл. рух, рушыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спрут ‘гібель’: на спруты ‘на чорта’ (беласт., Дзядзька Квас, Роздум на калёсах, Беласток, 1995, 57), спру́та ‘смерць; халера’ (Сцяц. Сл.), ‘пагібель’ (кам., ЖНС). Адваротны дэрыват ад спруці́цца ‘памерці’ (ТС), ‘стаць пруткім’ (Стан.). Гл. прут, апруцянець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

opposite

[ˈɑ:pəzɪt]

1.

adj.

1) супрацьле́жны, супрацьле́глы; які́ стаіць насу́праць

the house opposite to ours — дом, які́ стаі́ць насу́праць на́шага

2) адваро́тны

Sour is opposite to sweet — Кі́слы смак адваро́тны сало́дкаму

2.

n.

супрацьле́гласьць, супрацьле́жнасьць, адваро́тнасьць f.

3.

prep.

насу́праць каго́-чаго́

opposite the church — насу́праць царквы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вы́варат 1 ’адваротны бок тканіны’ (Нас., Яруш., Байк. і Некр., БРС), укр. ви́ворот, рус. вы́ворот. Да вывара́чваць, вы́вернуць ’перавярнуць, павярнуць іншым бокам’.

Вы́варат 2 ’вывернутае дрэва’ (БРС, Янк. I, Інстр. III), вываратак ’тс’ (Мат. Гом.). Гл. вывараць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

back​2 [bæk] adj. за́дні;

in back rows у за́дніх рада́х;

a back entrance чо́рны ход;

a back page адваро́тны бок старо́нкі;

a back street глуха́я ву́ліца;

a back vowel ling. гало́сны гук за́дняга ра́да

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)