1. Які ходзіць, блукае, не знаходзячы месца, дому; невядома чый або зусім нічый. Блудны рой пчол. □ [Міша:] — Мы вось пойдзем, а з лесу, можа, выйдзе блудная карова ды ў бабкі.Сіняўскі.Маладзічка нястомна варыла пяшчотныя ласкі, спадзеючыся прыручыць да ўдовінай хаты блуднага, ваенных часоў, жаніха.Асіпенка.// Які недзе бадзяўся, туляўся і вярнуўся дадому.
2. Не прамы, звілісты, дзе лёгка заблудзіць. Блудная дарога, сцежка.
3.перан. Не такі, які прыняты, не зусім звычайны. [Мароз:] — Вечна ў.. [Шэмета] нейкія блудныя думкі, вечна яму нешта не падабаецца!Лобан.
4.Разм. Які мае адносіны да блуду; распусны, непрыстойны. Бацюшка Дземіян зусім п’яны. Усё цераз стол да паненкі Гані кідаў блудныя жарты.Баранавых.
•••
Блудная авечкагл.авечка.
Блудны сынгл. сын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Аўча́р ’пастух’, (БРС, Бяльк., КЭС, лаг.), гаўчар (Сцяшк.)., ст.-бел.овчаръ, укр.вівчарь, рус.овчар, польск.owczarz, чэш.дыял.ovčiř, славен.ovčar, серб.-харв.о̀вча̄р, макед.овчар, балг.овчар. Прасл.ovьčar ад ovьka ’авечка’, адносна словаўтварэння гл. Мейе, Études, 213.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адлучы́ццасов.
1. отби́ться, отдели́ться;
аве́чка ~чы́лася ад чарады́ — овца́ отби́лась (отдели́лась) от ста́да;
2. отлучи́ться;
а. ў го́рад — отлучи́ться в го́род
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
crock
I[krɑ:k]
n.
гліня́ны гаршчо́к, збано́к -ка́, глады́ш -а́m.
II[krɑ:k]
n.
1) стара́я аве́чка, стары́ конь (кля́ча), здыхля́ціна f.
2) стары́ ляда́шчы чалаве́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
паршы́выразм
1. (штопакрытыпаршой) gríndig, räudig;
◊ паршы́вая аве́чка ўсю чараду́ псуе́ [ўве́сь ста́так паску́дзіць] ein räudiges Schaf steckt die gánze Hérde an;
2. (дрэнны) (húnds)geméin
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
паршы́выпрям., перен., разг. парши́вый;
~вая ко́шка — парши́вая ко́шка;
~вая спра́ва — парши́вое де́ло;
◊ ~вая аве́чка ўсю чараду́ псуе́ — посл. парши́вая овца́ всё ста́до по́ртит
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
zbłąkany
zbłąkan|y
які (што) заблукаў; аблудны;
~а owca — аблудная авечка;
~а kula — шальная (шалёная) куля
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wool(l)y
[ˈwʊli]
adj.
1) як во́ўна, пушы́сты; бухма́ты
woolly clouds — пушы́стыя абло́кі
2) ваўні́сты
woolly sheep — ваўні́стая аве́чка
3) Figur. няя́сны; заблы́таны
woolly thinking — няя́снае ду́маньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
*Мяшы́на, ст.-бел.мешына ’вырабленая аўчына’ (XVI ст.), ст.-рус.мечина, мячина, мѣшина ’тс’, рус.меша, мешына ’сырая неапрацаваная аўчына’ запазычаны з асм.-тур.mešin, крым.-тат.mašin ’аўчына’ (Радлаў, 4, 2114; Булыка, Лекс. запазыч., 114) < перс.mēš ’авечка, баран’ (Бернекер, 2, 47; Фасмер, 2, 614). Ст.-рус. формы з ‑ч‑ пад уплывам мячити ’рабіць мяккім’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Schäfchen
n -s, -
1) аве́чка
2) pl бара́нчыкі (пра воблакі, хвалі)
sein ~ schéren*, sein ~ ins Tróckne bríngen* — разм. нагрэ́ць ру́кі, пажыві́цца, нажы́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)