níchtig

a

1) мізлю́ны, нікчэ́мны, нязна́чны

2) несапра́ўдны, анулява́ны

für (null und) ~ erklären — аб’яві́ць несапра́ўдным

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áusnahmezustand

m -(e)s надзвыча́йнае стано́вішча

den ~ (über A) verhängen — аб’яві́ць надзвыча́йнае стано́вішча (дзе-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

almanach, ~u

м. альманах; штогоднік;

ogłosić co w ~u — аб’явіць аб чым у альманаху

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вымо́ва ж. Tádel m -s, -, Rüge f -, -n, Verwéis m -(e)s, -e;

стро́гая вымо́ва з папярэ́джаннем strénger Verwéis mit Verwárnung;

аб’яві́ць вымо́ву éinen Verwéis ertéilen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

objawić

зак.

1. аб’явіць, абвясціць;

2. выявіць, праявіць;

3. разгаласіць, адкрыць (тайну і да т.п.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прызна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. Адкрыта аб’явіць, прызнаць што-н. адносна сябе.

П. ў сваіх памылках.

2. інф. прызна́цца (незак. не ўжыв.) і 1 ас. прызна́юся. Ужыв. як пабочнае слова ў знач.: кажучы шчыра, калі сказаць праўду (разм.).

П., я гэтага не чакаў.

Прызнаюся, я не глядзеў гэты фільм.

|| незак. прызнава́цца, -наю́ся, -нае́шся, -нае́цца; -наёмся, -наяце́ся, -наю́цца; -нава́йся (да 1 знач.; 1 ас. прызнаю́ся — таксама да 2 знач., пабочнае слова).

|| наз. прызна́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

únzurechnungsfähig

a бессвядо́мы, непрыто́мны, у бяспа́мяцтве

j-n für ~ erklären — аб’яві́ць каго́-н. у ста́не адсу́тнасці па́мяці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vógelfrei

a па́-за закона́м, не ў зако́не

j-n ~ erklären — аб’яві́ць каго́-н. па́-за зако́нам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zadeklarować

зак. аб’явіць; абвясціць; заявіць;

zadeklarować swój udział w czym — заявіць пра свой удзел у чым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адмяні́ць, ‑мяню, ‑меніш, ‑меніць; зак., што.

1. Спыніць існаванне чаго‑н.; ліквідаваць. У Рубанаўцы калісь хутары зрабілі, потым вайна, рэвалюцыя, хутары самі рубанаўцы адмянілі. Галавач. // Аб’явіць што‑н. раней прынятае, узаконенае несапраўдным; скасаваць. Адмяніць прысуд. □ [Сцяпан Тамашэвіч:] — Мы склікалі агульны сход жыхароў і імем Савецкай улады адмянілі загады акупацыйных улад. Залескі. // Даць распараджэнне, каб аб’яўленае, намечанае не адбылося. Адмяніць экскурсію. Адмяніць паездку за горад.

2. Замяніць па тое, што больш падыходзіць; абмяняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)