радо́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радону. // Які змяшчае ў сабе радон. Радонавая вада. // Звязаны з прымяненнем радону. Радонавыя вапны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́кавінкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ракавінкі.

2. у знач. наз. ра́кавінкавыя, ‑ых. Атрад беспазваночных жывёлін падкласа ніжэйшых ракападобных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рудніка, звязаны з рудніком, з работай на рудніках. Рудніковыя рабочыя. Рудніковы газ. Рудніковы транспарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руса́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да русалляў. Русальныя ігрышчы.

•••

Русальны тыдзень — першы тыдзень пасля свята сёмухі, калі спраўляліся русальныя абрады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыча́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рычага (у 1 знач.); такі, галоўнай часткай якога з’яўляецца рычаг. Рычажная сістэма. Рычажны механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабалі́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да собаля. Сабаліны запаведнік.

2. Нар.-паэт. Густы, цёмны, шаўкавісты (пра бровы). Сабаліныя бровы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

секу́нд-маёр, ‑а, м.

Афіцэрскае званне ў рускай арміі 18 ст., якое пазней адпавядала званню капітана. // Асоба, якая мае гэта званне.

[Ад лац. secundus — другі і слова маёр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семнаццаці...,

Першая састаўная частка складаных слоў, што абазначае: які складаецца з семнаццаці аднолькавых адзінак, мае семнаццаць аднолькавых прыкмет, напрыклад: семнаццацігадовы, семнаццацітысячны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінады́чны, ‑ая, ‑ае.

У астраноміі — які мае адносіны да бачнага на небе размяшчэння нябесных цел адносна Сонца ці адносна адзін аднаго.

[Ад грэч. synodos — спалучэнне, збліжэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скабяны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вырабаў з жалеза; звязаны з вытворчасцю і продажам такіх вырабаў. Скабяныя тавары. Скабяная лаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)