Verbum

адпра́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (афіц.).

Той, хто адпраўляе, перасылае што-н.

А. грузаў.

А. бандэролі.

|| ж. адпра́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. адпра́ўшчыцкі, -ая, -ае.

апавяда́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто апавядае, расказвае што-н.

2. Аўтар апавяданняў, пісьменнік.

|| ж. апавяда́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. апавяда́льніцкі, -ая, -ае.

апа́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто паліць печы ў службовым памяшканні або працуе ў кацельнай.

|| ж. апа́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. апа́льшчыцкі, -ая, -ае.

або́два, або́двух, Т або́двума, м. і н.; абе́дзве, абе́дзвюх, Т абе́дзвюма, ж., ліч. зб.

Як той, так і другі.

А. сыны служаць у арміі.

Абедзве дачкі вучацца.

абу́за, -ы, ж.

1. Непрыемны абавязак, лішні клопат, турбота.

Узваліць абузу на чалавека.

2. Той (тое), хто (што) абцяжарвае каго-, што-н.

Лішнія рэчы — а. ў дарозе.

канкурэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто канкурыруе з кім-н.

|| ж. канкурэ́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. канкурэ́нцкі, -ая, -ае.

кан’юнкту́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Беспрынцыповы чалавек, які змяняе свае паводзіны ў залежнасці ад той ці іншай кан’юнктуры; прыстасаванец.

|| ж. кан’юнкту́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

капа́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

1. Той, хто займаецца капаннем зямлі; землякоп.

2. Прылада для капання зямлі, выкопвання караняплодаў і пад.

|| прым. капа́цкі, -ая, -ае.

стажо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто праходзіць стаж (у 2 знач.).

|| ж. стажо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

|| прым. стажо́рскі, -ая, -ае.

ста́ўленік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто атрымаў пасаду з дапамогай каго-н., па чыёй-н. пратэкцыі.

С. папярэдняга кіраўніцтва.

|| ж. ста́ўленіца, -ы, мн. -ы, -ніц.