арыбаты́ды
(н.-лац. oribatei)
група сямействаў кляшчоў, якія жывуць у глебе, лясным подсціле, імху; панцырныя кляшчы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гельмінтазаано́зы
(ад гельмінты + заанозы)
група гельмінтозаў, узбуджальнікі якіх могуць паразітаваць і ў чалавеку, і ў жывёлах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гемарагі́чны
(гр. haimorrhages = кроватачывы)
які суправаджаецца крывацёкам;
г. дыятэз — група захворванняў, якія суправаджаюцца крывяцёкамі (напр. гемафілія).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
глабулі́ны
(ад лац. globulus = шарык)
найбольш пашыраная ў прыродзе група простых жывёльных і раслінных бялкоў (пратэінаў).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дынацэфа́лы
(ад гр. deinos = страшны + цэфал)
група вымерлых паўзуноў атрада тэрапсідаў, якія жылі ў канцы палеазою.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
карынебактэ́рыі
(ад гр. koryne = булава + бактэрыі)
група палачкападобных бактэрый, якія ўтвараюць булавападобныя, кокавыя або слабагалінастыя формы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Мікране́зія
(ад мікра- + гр. nesos = востраў)
група дробных астравоў у Акіяніі, пераважна на поўнач ад экватара.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
піраплазмідо́зы
(ад піраплазміды)
група кровапаразітных хвароб млекакормячых, птушак, рыб, земнаводных і зрэдку чалавека, якія выклікаюцца піраплазмідамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Кампа́нія ’група блізка знаёмых людзей, якія разам праводзяць час’, ’аб’яднанне прадпрыемцаў, ваенны паход’ (ТСБМ, Яруш.), кампа́ня ’таварыства, кампанія’, кынпа́нія, кумпа́нія ’тс’ (Бяльк.). Ст.-бел. компания, конпания (XVII ст.), запазычанне са ст.-польск. kompania, якое з італ. compagnia < нар. лац. *campānia < compagno ’таварыш’ (Булыка, Запазыч., 164; Слаўскі, 2, 394–395). Пазней, у XIX–XX стст. на значэнне лексемы ўплывалі (праз рус. мову) ням. і франц. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кі́жаль ’слота, снег з дажджом’ (Сл. паўн.-зах.). Наўрад ці можна разглядаць як слова балтыйскага паходжання. Параўн. літ. kežis ’размазня’ (Сл. паўн.-зах., 460). Літоўская група слоў (сюды таксама Keža(s) ’белы сыр з кіслага малака’, відаць, запазычанаш зням. усх.-прус. kėš ’сыр’) (Фрэнкель, 249). Што датычыць кіжаль ’слота’, то параўн. рус. кижа ’тс’, якое Фасмер (2, 230) выводзіць з kydja (да кідаць). Рус. кидь ’слота’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)