ва́жность

1. (значительность) ва́жнасць, -ці ж.;

э́то де́ло вели́кой ва́жности гэ́та спра́ва вялі́кай ва́жнасці;

2. (горделивость) ва́жнасць, -ці ж.; (солидность) пава́жнасць, -ці ж.;

говори́ть с ва́жностью гавары́ць з ва́жнасцю (з пава́жнасцю);

◊

э́ка ва́жность така́я ва́жнасць;

велика́ ва́жность вялі́кая ва́жнасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

немно́гое сущ. нямша́т што, род. няшма́т чаго́ ср.; ма́ла што, род. ма́ла чаго́; нямно́гае, род. нямно́гага ср.;

за немно́гим остано́вка разг. за малы́м затры́мка;

немно́гого не хвата́ет ма́ла чаго́ не хапа́е;

◊

за немно́гим де́ло ста́ло за малы́м спра́ва ста́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

kümmern

1.

vt турбава́ць; засмуча́ць

was kümmert mich das? — яка́я мне да гэ́тага спра́ва?

2.

(sich)

(um A) турбава́цца, клапаці́цца (пра каго-н., пра што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

re¦éll

a

1) рэа́льны, сапра́ўдны

2) сумле́нны, надзе́йны (камерц.);

ein ~es Geschäft надзе́йная спра́ва;

~e Wáre до́бры тава́р;

ein ~er Káufmann надзе́йны [сумле́нны] купе́ц

3) рэа́льны, цвяро́зы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

трэ́ці, ‑яя, ‑яе.

1. Ліч. парадк. да тры. Трэці год. Трэці па парадку. Трэці дом з краю. Трэцяя дзея п’есы. □ Прайсціся трэці раз Сцёпка не адважыўся: лёгка магло стацца так, што хто-небудзь з суседзяў мог бы звярнуць на яго ўвагу. Колас.

2. Асабіста не зацікаўлены ў чым‑н., што датычыцца дзвюх другіх асоб; пабочны. Усю гэтую гутарку чула трэцяя асоба. Чарнышэвіч.

3. у знач. займ. Хто‑, што‑н. з ліку некалькіх асоб або прадметаў пры іх пералічэнні. [Несцяровіч:] — Мільён людзей, скажам, працуе. Адзін муруе, другі цэглу робіць, трэці дрэва чэша, чацвёрты зямлю арэ. Кожны робіць сваё, а разам — гэта адна справа. Чорны.

4. перан. Не галоўны па значэнню, трэцярадны. На трэціх ролях. // Які выконвае дапаможную партыю. Трэці голас. // Ніжэйшы, горшы па якасці за другі. Трэці сорт. Чай трэцяга сорту.

5. у знач. наз. трэ́цяе, ‑яга, н. Страва, якая падаецца пасля другой; салодкая страва. На другі дзень з харчаваннем справа наладзілася, з’явіліся нават і трэція. Дубоўка.

6. у знач. наз. трэ́цяя, ‑яй, ж. Трэцяя частка, трэць. Адна трэцяя.

7. у знач. пабочн. трэ́цяе. Па-трэцяе.

•••

Трэцяе пакаленне — унукі.

Трэцяе саслоўе гл. саслоўе.

Трэцяя асоба гл. асоба.

Да трэціх пеўняў — да світання.

З трэціх рук; праз трэція рукі гл. рука.

Чуць з трэціх вуснаў гл. чуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

herbata

herba|ta

ж. чай, гарбата;

~ta ziołowa — гарбата з зёлак;

~ta z cytryną — гарбата (чай) з лімонам;

po ~cie — справа зробленая; нічога не паробіш (зробіш)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zajęcie

zaję|cie

1. занятак; справа; праца;

mam dużo ~ć — я вельмі заняты; у мяне шмат працы;

2. інтарэс; захапленне;

słuchać z ~ciem — слухаць з інтарэсам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

posterunek, ~ku

posterun|ek

м.

1. пост;

rozstawić ~ki — расставіць пасты;

~ek straży pożarnej — пажарны пост;

2. участак (паліцэйскі), аддзяленне (міліцыі), пастарунак;

stracony ~ek — безнадзейная справа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

delikatny

delikatn|y

1. далікатны; тонкі;

~a sprawa — далікатная справа;

~e zdrowie — слабое здароўе;

~e dotknięcie — лёгкі дотык;

2. (пра чалавека) ветлівы; далікатны; ласкавы; паслужлівы; чулы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gone

[gɔn]

1.

adj.

1) міну́лы

2) які вы́браўся (з кватэ́ры)

He’s gone — Ён вы́йшаў

3) стра́чаны; прапа́шчы, безнадзе́йны; непапра́ўны

a gone case — безнадзе́йная спра́ва

4) мёртвы

5) вы́даткаваны, патра́чаны (пра гро́шы)

6) зруйнава́ны; збанкрутава́ны

7) слабы́, кво́лы

a gone feeling — кво́лае пачуцьцё

•

- far gone

2.

v. p.p. of go

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)