Clearness of statement is mo re important than beauty of language. Яснасць выказвання важнейшая за прыгожыя словы.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
bolesny
bolesn|y
1. балючы; балесны;
~a rana — балючая рана;
~e słowa — балючыя словы;
2. журботны; засмучаны;
~e westchnienie — журботны ўздых;
dusznica ~a мед. стэнакардыя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
гняздо́ (мн. гнёзды) ср., в разн. знач. гнездо́;
г. курапа́ткі — гнездо́ куропа́тки;
во́ўчае г. — во́лчье гнездо́;
г. грыбо́ў — гнездо́ грибо́в;
кулямётнае г. — пулемётное гнездо́;
сло́вы аднаго́ гнязда́ — слова́ одного́ гнезда́;
◊ звіць (сабе́) г. — свить (себе́) гнездо́;
асі́нае г. — оси́ное гнездо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сало́дків разн. знач. сла́дкий;
с. мёд — сла́дкий мёд;
с. чай — сла́дкий чай;
~кае малако́ — сла́дкое молоко́;
с. пах — сла́дкий за́пах;
~кія ма́ры — сла́дкие мечты́;
с. сон — сла́дкий сон;
~кія сло́вы — сла́дкие слова́;
◊ забаро́нены плод с. — посл. запре́тный плод сла́док
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Брыды́ ’канцы клёпак ля дна кадушкі і да т. п.’ (Касп.). Таго ж паходжання, што і брыд2 ’рабро дошкі’ (гл.). Да слав.*bridъ (гл. бры́дкі) у яго першасным значэнні ’востры’. Параўн. яшчэ брыж1, брыд2, брэд. Брыды́ — семантычны архаізм, як і іншыя словы гэтага рада.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Галкі́пер ’варатар’ (БРС). Рус.голки́пер, укр.голкі́пер. Бел. і ўкр. словы ўзяты з рус. мовы. У рус. мову гэта назва трапіла з англ. (англ.goalkeeper ’тс’: goal ’вароты; гол’, keep ’трымаць’, keeper ’стораж’) дзесьці ў канцы XIX — пачатку XX ст. Гл. Шанскі, 1, Г, 117–118.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гама́к (БРС). Рус.гама́к, укр.гама́к. Бел. і ўкр. словы ўзяты, як відаць, з рус. мовы. Там гэта запазычанне з франц.hamac (дзесьці ў другой палавіне XVIII ст.) < ісп. (назва ўзята ад туземцаў в‑ва Гаіці). Гл. Фасмер, 1, 391; Слаўскі, 1, 399; Шанскі, 1, Г, 23.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гладыя́тар ’гладыятар’. Рус.гладиа́тор, укр.гладіа́тор ’тс’. Бел. і ўкр. словы, мусіць, запазычаны непасрэдна з рус. мовы ў адносна новыя часы. Рус.гладиа́тор, паводле Шанскага (1, Г, 86), запазычана з лац. мовы (параўн. лац.gladiator ’тс’, вытворнае ад gladius ’меч’) прыкладна ў першай палавіне XVIII ст.