Verbum

адшчэ́пак, ‑пка, м.

Тое, што і адшчэп. Салдат прыўстаў на наскі, узнімаючы ўгору тоненькі адшчэпак дрэва, на якім трапятала нябачная кропля агню. Самуйлёнак.

інкрустава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Упрыгожыць (упрыгожваць) узорамі, малюнкамі з урэзаных у паверхню пласцінак косці, перламутру, металу, дрэва і інш.

кары́чны, ‑ая, ‑ае.

1. У складзе назваў некаторых трапічных дрэў сямейства лаўровых. Карычнае дрэва.

2. Які здабываецца, атрымліваецца з карыцы ​². Карычная кіслага.

каўчу́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каўчуку. Каўчукавае дрэва. // Прызначаны для вытворчасці каўчуку. Каўчукавы завод. // Выраблены з каўчуку. Каўчукавая трубка. Каўчукавая падэшва.

кізі́л, ‑у, м.

1. Паўднёвае дрэва або куст сямейства кізілавых з жоўтымі кветкамі.

2. зб. Цёмна-чырвоныя кіслыя і даўнія ягады гэтага дрэўца.

[Ад цюрк. кізіл — чырвоны.]

мірт, ‑а і ‑у, М мірце, м.

1. ‑а. Паўднёвая вечназялёная куставая або дрэвавая расліна сямейства міртавых.

2. ‑у, зб. Драўніна гэтага дрэва.

[Грэч. myrtos.]

мязга́, ‑і, ж.

1. Мяккая частка дрэва паміж карой і драўнінай.

2. Маса, якая ўтвараецца пасля таўчэння, расцірання чаго‑н.; жамерыны. Бульбяная мязга.

паво́йкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Войкаць некаторы час. Павойкала трохі старая маці, але хутка супакоілася — хата ж новая, дрэва як звон. Кухараў.

чына́ра, ‑ы, ж.

Дрэва сямейства платанавых; усходні платан. Ах, якая пагода Для купання, загару! Ні расы на чынарах, Ні туману, ні хмары! Танк.