твой, твайго́, м., твая́, тваёй, ж., тваё, твайго́, н., мн. твае́, тваі́х; займ. прынал.

1. Які мае адносіны да цябе, належыць табе.

Т. дом.

Твая кніга.

Тваё паліто.

2. у знач. наз. твой, твайго́, м., твая́, тваёй, ж. Муж, каханы або жонка, каханая. — Ці т. дома? — Не, кудысьці пайшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

relation

[rɪˈleɪʃən]

n.

1) су́вязь f., дачыне́ньне n.; адно́сіны pl.

The relation of mother and child is the closest in the world — Су́вязь паміж ма́ці й дзі́цем найцясьне́йшая ў сьве́це

2) свая́к -а́ m., свая́чка f.; радня́ f.

3) раска́з, апо́вед -у m., апавяда́ньне n.

•

- relations

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

а́тамны

(ад атам)

1) які мае адносіны да атама;

2) які адносіцца да выкарыстання атамнай энергіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

атрыя́льны

(ад лац. atrium = пераддзвер’е)

які мае адносіны да поласці, куды адкрываюцца жаберныя шчыліны ў ланцэтніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вяно́зны

(лац. venosus)

які мае адносіны да вены або знаходзіцца ў ёй (напр. в-ая кроў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гамеапаты́чны

(ад гамеапатыя)

які мае адносіны да гамеапатыі;

г-ыя расліны — расліны, якія выкарыстоўваюцца ў гамеапатыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гастра-

(гр. gaster, -tros = страўнік)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на адносіны да страўніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

генеалагі́чны

(гр. genealogikos)

які мае адносіны да генеалогіі (напр. г-ая табліца, г-ая класіфікацыя моў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́сінус

(н.-лац. cosinus)

мат. адна з трыганаметрычных функцый, адносіны прылеглага катэта да гіпатэнузы (параўн. сінус).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

куцю́м

(фр. coutume)

прававы звычай у сярэдневяковай Францыі, які рэгуляваў у асноўным маёмасныя і сямейныя адносіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)