Verbum

малі́ннік, -у, м., зб.

Зараснік з кустоў маліны.

малі́тва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. У веруючых: тэкст, які чытаецца, калі звяртаюцца да Бога ці святых.

Чытаць малітву.

2. Маленне, звяртанне з малітвай да Бога, святых.

М. скончылася.

|| прым. малі́твены, -ая, -ае і маліто́ўны, -ая, -ае.

М. спеў.

малі́твеннік і маліто́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Зборнік малітваў.

малі́цца, малю́ся, мо́лішся, мо́ліцца; незак.

1. Звяртацца з малітвай да Бога, святых.

М. перад абразамі.

2. перан., на каго-што. Вельмі моцна любіць, абагаўляць каго-, што-н.

М. на сына.

|| зак. памалі́цца, -малю́ся, -мо́лішся, -мо́ліцца (да 1 знач.).

|| наз. мале́нне, -я, н. (да 1 знач.).

|| прым. мале́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

М. дом.

малі́ць, малю́, мо́ліш, мо́ліць; незак., каго (што).

Надта прасіць, выказваць просьбы.

М. аб памілаванні.

|| наз. мале́нне, -я, н.

мало́дзіва, -а, н.

Вадкасць, якая выдзяляецца груднымі залозамі ў жанчын і самак млекакормячых перад родамі і некалькі дзён пасля родаў.

|| прым. мало́дзіўны, -ая, -ае.

мало́дшы, -ая, -ае.

1. Меншы па гадах у параўнанні з кім-н., самы малодшы па ўзросце.

М. брат.

М. ў сям’і.

2. Ніжэйшы чынам, ніжэйшы па службовым становішчы.

М. навуковы супрацоўнік.

М. лейтэнант.

3. Пачатковы, ніжэйшы (пра клас, курс і пад.).

Настаўнік малодшых класаў.

мало́йчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Малады чалавек, маладзец (у 1 знач.; уст.).

2. Чалавек амаральных паводзін, які заслугоўвае асуджэння (пагард.).

Фашысцкія малойчыкі.

мало́кі, -аў, адз. мало́ка, -і, ДМ -ло́цы, ж.

Семявыя залозы і семявая вадкасць рыб.

мало́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., ме́лецца; незак.

Раздрабняцца на муку, размолвацца.

Сухое жыта добра мелецца.