яравіза́цыя, ‑і, ж.

1. Першая стадыя развіцця раслін, якая праходзіць пры нізкіх тэмпературах.

2. Перадпасяўная апрацоўка насення з мэтай паскарэння развіцця раслін і павышэння іх ураджайнасці (служыць таксама сродкам ператварэння азімай культуры ў яравую). Яравізацыя насення. □ Дзяўчына расказвала, як яны праводзілі яравізацыю, садзілі адборныя клубні. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

expect [ɪkˈspekt] v.

1. спадзява́цца, разлі́чваць;

expect smb. to do smth. разлі́чваць, што хто-н. зро́біць што-н.;

We expect them to help us. Мы разлічваем, што яны нам дапамогуць.

2. чака́ць;

He was not expecting any visitors. Ён не чакаў ніякіх наведвальнікаў.

3. меркава́ць, ду́маць;

Will they come? – Yes, I expect so. Яны прыйдуць? – Я мяркую, што так.

♦

be expecting a baby/a child infml быць цяжа́рнай;

She is expecting a child in May. Яна чакае дзіця ў маі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

растрави́ть сов.

1. (вызвать раздражение) раздражні́ць, разверадзі́ць, раз’я́трыць;

растрави́ть ра́ну раздражні́ць (разверадзі́ць, раз’я́трыць) ра́ну;

2. перен. растрыво́жыць; раздражні́ць, разахво́ціць;

растрави́ть ста́рое го́ре растрыво́жыць старо́е го́ра;

они́ его́ растрави́ли яны́ яго́ раздражні́лі;

3. (раздразнить) прост. раздражні́ць;

растрави́ть соба́к раздражні́ць саба́к;

4. хим. растраві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

рэда́кцыя

(фр. rédaction, ад лац. redactus = прыведзены ў парадак)

1) апрацоўка і падрыхтоўка рукапісу да друку (напр. р. артыкула);

2) пэўны тэкст або пэўная фармуліроўка, якія чым-н. адрозніваюцца ад падобных тэкстаў або фармуліровак (напр. новая р. статута);

3) група работнікаў, якія займаюцца падрыхтоўкай рукапісу да выдання (напр. пасяджэнне рэдакцыі);

4) калектыў рэдактараў, якія кіруюць перыядычным органам друку, а таксама памяшканне, дзе яны працуюць (напр. галоўная р.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

лу́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Разм. Трапіць, пацэліць. Акцызнік раптам стаў, спяшаючыся, апранацца. Соваў рукі ў рукавы кашулі і ніяк не мог лучыць. Пташнікаў. — Што на .. [сівецкіх гаспадароў] глядзець? Яны раздураныя, яны адно глядзяць, каб як лучыць на лёгкі хлеб. Зарэцкі.

лучы́ць, лучу́, лу́чыш, лу́чыць; незак., каго-што.

Разм. Злучаць, яднаць. Як высветлілася, усе [партызаны] былі жывы-здаровы і толькі яшчэ раз адчулі, чаго варт для іх той, хто лучыў іх у адну баявую сілу. Брыль. З гэтым чалавекам Рыгора лучыла глыбокае пачуццё таварыскай блізкасці. Гартны. Ва ўсім цывілізаваным свеце родная мова ёсць асноваю, якая лучыць усе прадметы школьнага курса, якая праходзіць праз усе яго часткі. Шырма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plead [pli:d] v.

1. (with) прасі́ць, малі́ць;

They were pleading with him to stop. Яны малілі яго спыніцца.

2. прыво́дзіць у апраўда́нне, спасыла́цца;

plead guilty/not guilty прызнава́ць/не прызнава́ць сябе́ вінава́тым

3. прадстаўля́ць або́ абараня́ць (чые-н.) інтарэ́сы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rely [rɪˈlaɪ] v. (on/upon)

1. спадзява́цца; разлі́чваць, давяра́ць;

You may rely on me. Вы можаце разлічваць на мяне

2. зале́жаць (ад чаго-н.);

They rely on the spring for their water. Яны атрымліваюць ваду толькі з гэтай крыніцы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

exist [ɪgˈzɪst] v.

1. існава́ць; мець ме́сца;

Can life exist on Mars? Ці можа існаваць жыццё на Марсе?

2. (on) жыць, існава́ць (у цяжкіх абставінах, без патрэбных сродкаў);

They existed on unemployment benefit. Яны існавалі на дапамогу па беспрацоўі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

актыва́цыя

(ад лац. activus = дзейны)

1) вывядзенне з нядзейнага стану ў дзейны, узмацненне дзейнага стану;

2) перавод малекул у стан, пры якім яны хутчэй уступаюць у хімічныя рэакцыі;

3) спецыяльная апрацоўка дрэўнага вугалю і іншых порыстых цел для павелічэння іх здольнасці ўбіраць газы, вадкасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дрэ́йф

(рус. дрэйф, ад гал. drijven = плаваць)

1) адхіленне судна ад курсу пад уздзеяннем ветру або цячэння;

2) рух ільдоў, суднаў, выкліканы ветрам, цячэннем;

легчы ў д. — расставіць парусы судна так, каб яны не ўплывалі на яго рух;

3) павольнае перамяшчэнне мацерыкоў у гарызантальным напрамку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)