фані́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Звязаны з гукам; гукавы. Фанічны бок слова.

2. Які мае гукавы сігнал (пра тэлефонны апарат). Фанічны тэлефон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрэ́кен, нескл., ж.

Слова, якое ўжываецца пры звароце да незамужняй жанчыны, а таксама пры называнні яе імя або прозвішча ў скандынаўскіх краінах.

[Швед. fröken.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Разм. Ужываецца як лаянкавае слова. [Рэня:] — Навошта, каб тая чартоўка [Таіса] спажыла нажытае табою? Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

што́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Часта паўтараць слова «што», перапытваць. — Ты, Віцька, не штокай, а прасі прабачэння, — сказаў Янка. П. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антэцэдэ́нт

(лац. antecedehs, -ntis = папярэдні)

лог. першы член імплікацыі, якому папярэднічае слова «калі».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

архаі́чны

(гр. archaikos)

устарэлы, старажытны, старадаўні (напр. а-ае слова, а-ая прылада).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ві́ра

(іт. vira = паварочвай)

Падымай! — каманднае слова ў будаўнікоў, партовых грузчыкаў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гетэраклі́зія

(ад гетэра- + гр. klino = нахіляю, адмяняю)

лінгв. скланенне слова па змешанаму тыпу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лагапа́тыя

(ад гр. logos = слова + -патыя)

недахопы маўлення (картавасць, шапялявасць, заіканне і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

матэ́т

(фр. motet, ад mot = слова)

твор вакальнай або вакальна-інструментальнай шматгалосай музыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)