раз’ярэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Тое, што і раз’ярыцца. Але Семяняка толькі раз’ярэў ад гэтага: — Як, мне слова не хочаце даць? Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)