Два спараныя прадметы (пра плады, расліны і пад., якія зрасліся). Бараноўскі з жонкаю апынуўся пад хвойкаю-спарышом.Гурскі.Два каласы, што выраслі на адной сцябліне, называюць спарышамі.«Полымя».// Два гліняныя гаршчочкі, злучаныя агульнай ручкай, у якіх бралі яду на поле. Лыска нясе за матузок торбачку з хлебам, а Кірык — спарышы з гарачай стравай.Пальчэўскі.У адной руцэ спарышы — снеданне дзеду. У другой — пучок вярбы.Лынькоў.
спары́ш2, ‑у, м.
Аднагадовая расліна сямейства драсёнавых, якая расце каля дарог, добра паядаецца жывёлай і птушкамі. За хатаю быў агарод, а перад хатаю да самага гасцінца (крокаў з трыццаць) буяў спарыш і трыпутнік.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уці́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго-што.
1. Уціхамірыць, утаймаваць. Не пераставаў надрывацца ад брэху сабака. — Ды ўціш ты [Пеця] яго, бо схаплю які кол... — узлаваўся Грыша.Місько.
2. Палегчыць або суняць (пра боль, хваробу). Адзін дзед, які і летам спаў на печы, доўга яшчэ круціўся .., не мог уцішыць павольны кашаль...Мележ.Далёка ты яшчэ, далёка, матуля родная мая, і ў горкай долі адзінокай не ўцішыш болю аніяк.Машара.// Суцішыць, супакоіць (пачуцці, перажыванні і пад.). Уцішыць хваляванні. □ І трэба, наогул, зазначыць, што ніхто, як простая сялянская душа, не патрапіць так знайсці тыя добрыя словы і выразы, што гаюча ідуць да другой душы, каб уцішыць і заспакоіць яе раны.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аказа́ццаIсов. оказа́ться;
ён ~ўся знаёмым — он оказа́лся знако́мым
аказа́ццаIIсов.
1. (сказать что-л.) пода́ть го́лос; (с отрицанием — ещё) сло́вом не обмо́лвиться;
не́хта ~за́ўся з друго́га пако́я — кто́-то по́дал го́лос из друго́й ко́мнаты;
маўча́ў уве́сь час і не ~за́ўся — молча́л всё вре́мя и сло́вом не обмо́лвился;
2. (откликнуться на зов) отозва́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
übersetzen
I übersetzen
1.
vt (überA) перапраўля́ць, пераво́зіць (каго-н., што-н. на другі бок)
2.vi(s) перапраўля́цца (на другі бок)
II übersétzen
vt
1) пераклада́ць (на іншую мову)
ins Déutsche ~ — перакла́сці на няме́цкую мо́ву
2) выклада́ць (у другой форме)
ein Gedícht in Prósa ~ — вы́класці верш у про́зе
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
перайсці́сов.
1.в разн. знач. перейти́;
п. ву́ліцу — перейти́у́лицу;
п. ў другі́ пако́й — перейти́ в другу́ю ко́мнату;
п. да друго́й тэ́мы — перейти́ к друго́й те́ме;
п. на другі́ курс — перейти́ на второ́й курс;
у кастры́чніку 1917 го́да ўла́да перайшла́ ў ру́кі працо́ўных — ист. в октябре́ 1917 го́да власть перешла́ в ру́ки трудя́щихся;
у белару́скую мо́ву перайшло́ мно́га слоў з ру́скай мо́вы — в белору́сский язы́к перешло́ мно́го слов из ру́сского языка́;
п. на бок праці́ўніка — перейти́ на сто́рону проти́вника;
во́йскі перайшлі́ ў наступле́нне — войска́ перешли́ в наступле́ние;
п. з мясно́й е́жы на мало́чную — перейти́ с мясно́й пи́щи на моло́чную;
2.: няха́й лепш маё пяро́йдзе лу́чше я свои́м поступлю́сь;
◊ п. даро́гу — (каму) перейти́ доро́гу (кому);
п. Рубіко́н — перейти́ Руби́кон
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
4. (побывать в разное время — о многих) перебыва́ть;
ко́лькі тут наро́ду ~ну́лася! — ско́лько здесь наро́ду перебыва́ло!;
◊ п. ўве́рх дном — переверну́ться кве́рху дном;
~ну́ўся б у труне́ — переверну́лся бы в гробу́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ме́рзнуць ’адчуваць холад’, ’гінуць ад марозу’, ’рабіцца халодным, дубець’ (ТСБМ, Яруш., ТС, Сл. ПЗБ), мёрзлы ’зацвярдзелы, сапсаваны ад марозу’, ’вельмі халодны’ (ТСБМ). Укр.ме́рзнути, рус.мёрзнуть, ст.-рус.мьрзнути, польск.marznąć, каш.mʼařǫc, н.-луж.marznus, в.-луж.mjerznyc, чэш.mrznout, славац.mrznuť, славен.mŕzniti, серб.-харв.мр̏знути, макед.мрзне, балг.мръзна, ст.-слав.мръзнѫти. Прасл.mьrznǫti, якое з’яўляецца інхаатывам ад mьrzěti: ст.-бел.меръзки(й), меръзокъ (спачатку) ’халодны’, потым ’гадкі, агідны, брыдкі, непрыстойны’ (Булахаў, Гіст., 130–131), рус.мерзкий, серб.-харв.мр̏зак, чэш., славац.mrzký, mrziti і г. д., аснова якога з’яўляецца другой ступенню кораня morz‑ (гл. мароз). Зычны ‑z‑ у ёй узыходзіць да і.-е.*‑g̑‑ у аснове *merg̑‑, параўн. ірл.meirc ’згорнуты ў складкі’, с.-в.-ням.murc > новав.-ням.morsch ’гнілы, стары, трухлявы, паморхлы’ (Скок, 2, 472–3). Аб прагерм.marzjan — пранікненні з прасл.mьrzěti, morziti гл. Мартынаў (Лекс. взаим., 218–220). Гл. таксама мерзці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сныха́ ‘жывая бойкая дзяўчына’ (Бяльк.). Зыходзячы з дыялектнай фанетыкі, гэта рэдкі выпадак фіксацыі на беларускай моўнай тэрыторыі прасл.*snъxa ‘нявестка, жонка сына’, параўн. укр.дыял.сно́ха, рус.сноха́, стараж.-рус.снъха, польск.дыял.sneszka, старое snecha, чэш.snacha, серб.-харв.сна̀ха ‘братава або сынава жонка’, славен.snaha, sneha, балг.снъха́, макед.снаа, ст.-слав.снъха; роднаснае ст.-інд.snusā́, грэч.νυός, лац.nurus, ст.-ісл.snor, ст.-англ.snoru, ст.-в.-ням.snur, ням.Schnur, што ўзыходзяць да і.-е.*snusós ‘радавая сувязь’, адкуль форма ж. р. *snusa < sneu̯‑ ‘звязваць, злучаць’, гл. аснова, снаваць. Менш верагодна вывядзенне *snusā́ з і.-е.*sūnu‑sū‑ ‘сынава жонка’. Гл. Трубачоў, История терм., 131 і наст.; Глухак, 568; Шаўр, Etymologie, 60–62 (аддае перавагу другой версіі); Фасмер, 3, 700; ЕСУМ, 5, 337–338. Семантыка беларускага слова пярэчыць пазнейшаму запазычанню з рускай мовы і, не выключана, узнаўляе першаснае значэнне снаваць ‘хутка рухацца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
АРЭА́ЛЬНАЯ ЛІНГВІСТЫ́КА,
раздзел мовазнаўства, які даследуе арэалы моўных з’яў, іх тыпы і ўзаемадзеянне. Асноўныя прынцыпы арэальнай лінгвістыкі распрацаваў у 1925 італьянскі лінгвіст М.Барталі, які паказаў, што ўзаемадзеянне арэалаў блізкіх ці функцыянальна тоесных з’яў можа разглядацца з пункту погляду дыяхраніі (гэта значыць часавых адносін): адны арэалы ўяўляюць інавацыі (новыя з’явы, якія распаўсюджваюцца), іншыя — архаізмы (старыя з’явы, што звужаюць сваю тэрыторыю). Ад іх узаемнага размяшчэння залежаць так званыя нормы арэалаў. Складаныя выпадкі прасторавага ўзаемадзеяння арэалаў моўных з’яў (адна з якіх была прычынай узнікнення другой) даследаваў бел. лінгвіст П.А.Бузук.
Сучасная арэальная лінгвістыка займаецца інтэрпрэтацыяй моўных фактаў, здабытых лінгвістычнай геаграфіяй і пададзеных графічна ў выглядзе большых або меншых масіваў, размешчаных асобна ці ў кантакце паміж сабой. Налажэнне арэалаў розных інавацыйных з’яў, якія характарызуюць асобную мову ці моўную супольнасць, утварае так званую арэальную структуру гэтай мовы ці супольнасці.
Літ.:
Бузук П. Лінгвістычная геаграфія як дапаможны метад пры вывучэнні гісторыі мовы // Sbornik praci I. Sjezdu slovanskych filologů v Praze, 1929. Praha, 1932. Т. 2;
Цыхун Г.А. Арэальная тыпалогія славянскіх моў. Мн., 1988;
Bartoli M. Introduzione alla neolinguistica. Genève, 1925.