чмуціць, чмучу, чмуціш, чмуціць;
1. Уносіць беспарадак недарэчнымі, бязглуздымі паведамленнямі; дарэмна трывожыць.
2. Уводзіць у зман, дурыць галаву каму‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чмуціць, чмучу, чмуціш, чмуціць;
1. Уносіць беспарадак недарэчнымі, бязглуздымі паведамленнямі; дарэмна трывожыць.
2. Уводзіць у зман, дурыць галаву каму‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)