падаплёка, ‑і, ДМ ‑лёцы, ж.

Сапраўдная, але скрытая, не яўная прычына, падстава, сутнасць чаго‑н. Падпявалы Узнімуць часам звон, Ажыятаж, А падаплёка тут — падхалімаж! Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмацава́цца, ‑цуюся, ‑цуешся, ‑чуецца; зак.

Паесці, выпіць чаго‑н., каб надаць сабе сілы. [Вартавы:] — Прымайце, хлопцы, паёк. Падмацуйцеся і спіце. Пянкрат. [Рыбак:] — Падмацуемся, калі пані старасціха частуе. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпампава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак., што і чаго.

Напампаваць дадаткова, яшчэ крыху. Барыс не толькі ўставіў спіцы, але І падцягнуў ланцуг, замацаваў руль, падпампаваў камеры. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсалі́ць, ‑салю, ‑соліш, ‑соліць; зак., што.

1. Зрабіць трохі салёным ці больш салёным. Падсаліць кіслае малако. Падсаліць бульбу.

2. і чаго. Разм. Засаліць дадаткова. Падсаліць агуркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падстро́іцца, ‑строюся, ‑строішся, ‑строіцца; зак.

1. Стаць у адзін строй з кім‑, чым‑н. Падстроіцца да левага фланга.

2. Разм. Далучыцца, прымкнуць да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люкс 1, ‑а, м.

У фізіцы — адзінка вымярэння асветленасці.

[Ад лац. lux — святло.]

люкс 2, ‑а, м.

Ужываецца пры назвах чаго‑н. асабліва багатага, раскошнага, дабраякаснага. Тканіна-люкс. Каюта-люкс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагаблява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

1. Выгабляваць усю паверхню чаго‑н.

2. Зрабіць гэблем палоску ў чым‑н.

3. і без дап. Габляваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракалібрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Спец.

1. Надаць патрэбны калібр; вымераць, праверыць калібр чаго‑н. Пракалібраваць патроны.

2. Нанесці або праверыць шкалу дзяленняў. Пракалібраваць кінаплёнку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праштурхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; каго-што.

1. Прасунуць, прапіхнуць штуршком.

2. перан. Разм. Паскорыць ажыццяўленне, рашэнне чаго‑н.; даць ход чаму‑н. Праштурхнуць справу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палаві́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складае палавіну чаго‑н.; няпоўны. Палавінная цана.

2. Гіст. Заснаваны на аддачы палавіны ўраджаю ўласніку зямлі за карыстанне ёю. Палавінная арэнда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)