Verbum

паканапа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.

1. Канапаціць некаторы час. Паканапаціў з гадзіну і пайшоў.

2. Заканапаціць вялікую колькасць чаго‑н. Паканапаціць усе лодкі.

пакружы́ць, ‑кружу, ‑кружыш, ‑кружыць; зак.

Кружыць некаторы час. [Андрэю] сапраўды стала неяк весела, бадзёра, хацелася нават падхапіць гэтага дружбака-хлапца ды пакружыць вакол сябе. Кулакоўскі.

пакульга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Пайсці кульгаючы. [Марцін] павярнуўся і, злёгку абапіраючыся на гнуткі арэхавы кіёк, пакульгаў да кузні. Мележ.

2. Кульгаць некаторы час.

пала́шчыцца, ‑шчуся, ‑шчышся, ‑лічыцца; зак.

Лашчыцца некаторы час. [У час нашай размовы] падбег палашчыцца .. сабачка Рыжман. Лужанін. Часам .. [Веры] вельмі хацелася закрыць кнігу, палашчыцца ў цёплых сонечных промнях. Асіпенка.

палу́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑плыць; зак., што.

1. Злушчыць усё, многае.

2. і без дап. Лушчыць некаторы час.

3. Спец. Узрыхліць верхні слой глебы лушчыльнікам.

памаўча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Маўчаць некаторы час. Хвіліну [хлопцы] памаўчалі, глядзелі, як скварыцца мяса. Маўр. Калі Алесь скончыў чытаць [вершы], Апейку захацелася памаўчаць, падумаць. Мележ.

панепако́іцца, ‑коюся, ‑коішся, ‑коіцца; зак.

Разм.

1. Прабыць некаторы час у стане непакою.

2. Выявіць непакой, клопат аб кім‑, чым‑н. Панепакоіцца аб дзецях.

папляву́згаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Плявузгаць некаторы час. [Папас:] — Дурні яны. А ты не зважай. Паплявузгаюць і змоўкнуць, што ж яны яшчэ могуць? Галавач.

пасудзі́цца, ‑суджуся, ‑судзішся, ‑судзіцца; зак.

Разм. Судзіцца з кім‑н. некаторы час. Спрабуй пасудзіцца тады з ім [Тумашэвічам]: суд заўсёды быў на баку пана. Машара.

пасумнява́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Сумнявацца некаторы час. Гэта наўмысля ён, таўстун, дазволіў .. [сялянам] на нейкі час пасумнявацца — з сумнення заўсёды родзіцца мацнейшае перакананне. Зарэцкі.