Накме́тнік ’нейкая расліна’: а накметнік штоночы мярэсціцца (Бічэль–Загнетава). Відаць, да накме́ціць ’прымеціць, пазначыць’, гл. кме́ціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ну́дачка (ну́дычка) ’ягада касцянка’ (Бяльк.). Відаць, ад ну́дзіць ’выклікаць моташнасць, цягнуць на ваніты’; параўн. ну́днікі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перавалачы́ ’сцебануць, ударыць’ (слонім., Нар. словатв.). Відаць, з польск. przewlec ’перацягнуць’ пры ад’ідэацыі бел. перацягну́ць ’сцебануць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыскі́чыць ’прыціснуць, змусіць сілай’ (дзярж., Нар. сл.), ’захацець чаго-небудзь’ (там жа). Відаць, з прыспічыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыцяцё́хацца (прыцяцёхыцца) ’стаміцца’ (Бяльк.). Відаць, да гукапераймальнага (імітатыўнага) цяцёх‑цяцёх (гл.), што перадае ўражанне замаруджанага руху.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пстры́шка ’страказа’ (валож., Жд. 1). Відаць, з пстрычка (гл.), параўн. іншую народную назву страказы — стрэлка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пу́льжына (pulżyno) ’лапатка для ачысткі плуга’ (Тарн.). Няясна; відаць, да плуг з перастаноўкай і суфіксам ‑ьш‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сашча́ ’даска, аснова сахі’ (Касп.). Відаць, скарачэнне ад сашчэпа < сашчапіць (гл.) або непасрэдны дэрыват ад сашчапіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сумабро́д ’вар’ят, дзівак’ (Бяльк.). Відаць, у выніку пераасэнсавання з рус. сумасбро́д ’вар’ят’ (’які ходзіць з сумой’?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таплёвачкі ’пупышкі на таполі’ (Барад.). Відаць, да топіль ’суквецце таполі’ (Расл. св.), ад таполя, топаль, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)