БЁЗЭ Петэр, скульптар і гравёр па медзі 18 ст. Працаваў у кн. Радзівілаў. З яго твораў на Беларусі вядома гравіраваная пліта «Генеалагічнае дрэва роду Радзівілаў».

т. 3, с. 135

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

drzewo

drzew|o

н.

1. дрэва;

~o owocowe — фруктовае дрэва; пладовае дрэва;

2. драўніна; лес;

~o budowlane — лесаматэрыял;

~o spławne — сплаўны лес;

~o opałowe — дровы;

im dalej w las, tym więcej drzewo — чым у лес далей, тым гусцей;

na pochyłe ~o i kozy skaczą — на пахілае дрэва і козы скачуць; над пешым арлом і варона з калом;

~o genealogiczne — радаслоўнае дрэва; радавод

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

алыча́

(тур. aluća)

пладовае дрэва сям. ружавых, пашыранае ў Еўропе, Сярэд. Азіі, на Каўказе, а таксама плод гэтага дрэва жоўтага, цёмна-чырвонага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

грэйпфру́т

(англ. grapefruit)

вечназялёнае цытрусавае дрэва сям. рутавых, пашыранае ў субтропіках, а таксама гаркавата-салодкі пахучы плод гэтага дрэва круглай або авальнай формы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інжы́р

(кр.-тат. inžir, ад перс. ängir)

1) пладовае дрэва сям. тутавых, пашыранае ў субтропіках; смакоўніца;

2) салодкі плод гэтага дрэва; фіга, смоква.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кампе́ш

(фр. campêche, ад Campeche = назва горада ў Мексіцы)

дрэва сям. бабовых, пашыранае ў тропіках, якое дае каштоўную драўніну і фарбавальнік; кампешавае дрэва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ма́нга

(англ. mango, ад тамільск. mānkāj)

вечназялёнае дрэва сям. анакардыевых, пашыранае ў тропіках, а таксама салодкі духмяны плод гэтага дрэва жоўта-зялёнага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фі́га

(польск. figa < фр. figue, ад лац. ficus)

1) субтрапічнае дрэва сям. тутавых, а таксама плод гэтага дрэва; смакоўніца;

2) разм. дуля, кукіш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дзеравя́ка, ‑і, ДМ ‑вады, ж.

Разм. Бервяно; кавалак дрэва. Бацька цяслярыў у пана, і там яго прыбіла каля зруба дзеравякай. Брыль. Падняў [Павел] вынесеную веснавой паводкай адну дзеравяку, другую, пагрэбаў рукамі — ніводнага чарвячка няма. Пальчэўскі. // Дрэва. Незлічоныя купіны, нізкарослыя хвойкі на іх, пачарнелыя карчагі даўно адмёршых дзеравяк раслі і гнілі тут спрадвеку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мандары́н ​1, ‑а, м.

1. Вечназялёнае пладовае цытрусавае дрэва сямейства рутавых, якое расце на поўдні. Квітнелі стройныя, тонкія дрэўцы мандарынаў. Самуйлёнак.

2. Кісла-салодкі духмяны плод гэтага дрэва.

[Фр. mandarine ад ісп. mandarin.]

мандары́н ​2, ‑а, м.

Гіст. Еўрапейская назва дзяржаўнага чыноўніка ў старым феадальным Кітаі. У паланкіне, раскінуўшыся, сядзеў мандарын у шырокім сінім шаўковым халаце. Маўр.

[Партуг. mandarin ад перс. mantrin — саветнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)